یک ورزشکار زن افغانستان در رشته پاراگلایدنگ یا چتر بازی که به پاکستان مهاجر شده است می‌گوید شکست را نپذیرفته و پیشرفت و مهارت‌های زیادی را کسب کرده است.
لیدا حضوری می‌گوید اکنون در اسلام‌آباد پاکستان این رشته ورزشی را پیش می‌برد و تا اکنون در دو فستیوال در رشته چتربازی به نمایندگی از زنان افغانستان اشتراک کرده است.
این ورزشکار می‌گوید که امیدوار است روزی در درون کشور کلپ‌های آموزشی داشته باشد و چتربازی را به دیگر دختران افغانستان آموزش دهد.
با بازگشت طالبان به قدرت، وی نیز راه مهاجرت را در پیش گرفت.
او به اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان مهاجرت کرد تا به گفته‌ی خودش حداقل بتواند آزادانه ورزش کند و درس بخواند.
این دختر اکنون به یکی از نمایندگان افغانستان در رشته چتربازی یا «پاراگلایدر» در بیرون کشور مبدل شده است.
لیدا می‌گوید ورزش کردن دختران افغانستان در پاکستان نیز خالی از مشکلات نیست اما بهتر از منع کامل آن است.
او می‌گوید: «من زمانیکه پاکستان آمدم، مهاجر شدیم. البته من مهاجر بودن را اینجا تجربه کردم که چقدر مشکل است. و من خودم یک پرنده آزاد بودم که پرواز می‌کردم. زمانیکه پاکستان آمدم، حدود بیشتر از چهار ماه من در خانه بودم و کوشش می‌کردم که یک سایت پروازی و پیلوت‌های پاراگلایدر را در پاکستان پیدا کنم. خوش‌بختانه پیدا کردم، همراه شان آشنا شدم. آمدم همرای آنان. متاسفانه در اینجا هم یک دختر بود از تیم پاراگلایدنگ آهسته آهسته به دختر تبدیل شدند. من هم همرای آنان پرواز می‌کردم.»
لیدا حضوری در ماه‌های پسین سال ۱۳۹۴ هجری خورشیدی به ورزش چتربازی رو آورد و به گفته‌ی خودش همه موانع و سنت‌ها را پشت سر گذاشت.
او می‌گوید که این ورزش را دوست دارد و می‌خواهد مثل پرنده در هوا پرواز کند و به آرزوهای بلندش برسد.
این چترباز افغانستان اکنون می‌خواهد به دیگر دختران افغانستان نیز این رشته ورزشی را آموزش دهد.
لیدا حضوری پس از مهاجر شدن به پاکستان در یک بازی دوستانه و دو فستیوال جهانی به نمایندگی از افغانستان اشتراک کرده است.
او می‌افزاید: «در یک مسابقه و دو دانه فستیوال اشتراک کردم در اینجا. مسابقه شان مسابقه دوستانه بود و فستیوال‌های که ایجاد شد برای تمام پیلوت‌ها، از طرف افغانستان من اشتراک کرده‌بودم.»
چتربازی یک ورزش تفریحی و جذاب است که در هنگام پرواز، ورزشکار با یک بال صندلی و یک چتر نجات پرواز می‌کند.
طالبان زنان و دختران افغانستان را افزون بر آموزش و تحصیل از رشته‌های ورزشی هم محروم کرده‌اند و نزدیک به سه سال است که سالون‌های ورزشی به روی زنان و دختران در افغانستان بسته‌اند.
