انستیتوت حل منازعات آسیای جنوبی در گزارشی گفته است که کارمندان صحی در افغانستانِ زیر اداره طالبان در وضعیت «وحشتناک» قرار دارند.
در این گزارش آمده است که در سال ۲۰۲۳ ۱۰۹ مورد خشونت علیه کارمندان صحی و سازمانهای مراقبتهای پزشکی در افغانستان به ثبت رسیده است.
انستیتوت حل منازعات آسیای جنوبی میگوید که ۶۵ کارمند صحی در ۳۸ مورد مختلف در سال ۲۰۲۳، از سوی نیروهای طالبان برای بازجویی بازداشت شدهاند.
در گزارش این نهاد آمده است که از میان این موارد خشونت علیه کارکنان پزشکی در افغانستان، ۸۰ درصد آنان از سوی حاکمیت موجود، پولیس و اداره استخبارات انجام شدهاند که «تحت کنترول مستقیم و فعال» طالبان هستند.
این نهاد میگوید که خشونت علیه کارمندان پزشکی در سال ۲۰۲۲ در کشور، ۸۷ مورد بوده است که در مقایسه با این سال، در سال ۲۰۲۳، ۲۲ مورد افزایش یافته است.
در این گزارش آمده است که رویدادهای خشونت علیه کارمندان پزشکی در سراسر افغانستان اتفاق افتاده که از این میان ولایت زابل بیشترین آمار این موارد خشونت را به خود اختصاص داده است.
در بخشی از گزارش آمده است که موارد منسوب به طالبان در ولایت بلخ از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ بیش از دو برابر شده است.
در همین حال این نهاد میگوید که از زمان برگشت دوباره طالبان به قدرت در افغانستان تا اکنون، ۱۶ کارمند مراقبتهای صحی و پزشکی در ۱۰ رویداد جداگانه کشته شدهاند.
انستیتوت حل منازعات آسیای جنوبی میگوید که بیشتر افراد طالبان و افراد مسلح ناشناس، کارکنان صحی را در افغانستان مورد ضرب و شتم قرار میدهند، مراکز پزشکی را تعطیل میکنند، پزشکان و ارائه دهندگان خدمات صحی را بازداشت و آزار و اذیت میکنند.
در گزارش این انستیتوت همچنین آمده است: «ساختار مراقبتهای صحی در افغانستان در لبه سقوط قرار دارد؛ چون طالبان بیشتر منابع دولتی را به سمت خدمات دفاعی و اطلاعاتی هدایت میکنند».
در عین حال این نهاد میگوید که سازمانهای غیرانتفاعی و کمککنندگان بینالمللی از استخدام کارمندان زن توسط طالبان منع شدهاند و همچنین محدودیتهای مالی، دسترسی سازمانهای کمکرسان را در این کشور محدود کرده است.
این نهاد میافزاید که ۱۷.۹ میلیون نفر در افغانستان به کمکهای صحی نیاز دارند؛ در حالی که از این میان تنها ۹.۵ میلیون تن به امکانات مراقبتهای صحی «دسترسی محدود» دارند یا اصلاً دسترسی ندارند.
این انستیتوت میگوید که نظام صحی در افغانستان تحت حاکمیت طالبان با بحران شدیدی مواجه شده است. دسترسی شهروندان به خدمات بهداشتی و درمانی به شدت کاهش یافته است و اکثریت مردم به دلیل فقر روزافزون و بیکاری مستمر، نمیتوانند به مراکز درمانی مراجعه کنند و بیماریهای جسمی همراه با ناراحتیهای روحی را خود شان تحمل میکنند.
این در حالی است که در تازهترین مورد، شفاخانه نسائی و ولادی بدخشان به دلیل نبود کارکنان زن و بودجه کافی، فعالیت را روز پیش متوقف کرد.