در نمایشگاه ملی و بین المللی، زنان و دختران متشبث از ولایتهای مختلف فرآوردهها و ساختههای دستیشان را به نمایش گذاشتهاند.
برخی از زنان در این نمایشگاه میگویند که نسبت به گذاشته بازار فروششأن کمرنگ است و حمایتهای مالی هم ندارند.
بر بنیاد آمارهای وزارت صنعت و تجارت طالبان، دوصد زن و دختر متشبث از سراسر افغانستان در این نمایشگاه حضور دارند.
این در حالی است که زنان و دختران پس از حاکمیت طالبان در افغانستان با محدودیتهای فراوانی از جمله محدودیتهای آموزش و کار روبهرو هستند.
آرزو، یکی از این اشتراک کنندگان، پیش از حاکمیت طالبان از دانشکده هنرهای دانشگاه هرات فارغ شده بود و اکنون روی کوزهها، شیشههای تزئینی و کاسههای سفالی میناتوری میکند و به فروش میرساند.
آرزو اسماعیل، یکی از زنان متشبث میگوید هدفاش از اشتراک در این نمایشگان معرفی هنر کُهن هرات است.
آرزو اسماعیل گفت: «من صنایع دستی هرات آوردم، از جمله شیشه هرات به خاطریکه خواستم این هنر کهن به تمام ولایتها معرفی کنم که مردم بیبینند چه صنایع دستی زیبا در هرات وجود دارد، ما روی این صنایع مینیاتوری و تصویر کار میکنیم.»
برخی زنان متشبث از ولایتهای مانند فراه، بدخشان، سمنگان نیز در تلاش پیدا کردن بازار به فرآوردهها و ساختههای دستیشان هستند. مرجان سیودوسال از عمرش را در بخش خامک دوزی در سمنگان سپری کرده است و روی تکههای رنگارنگ تخیل هایش را با سوزن خامک دوزی میکند.
مرجان میگوید: «سیودو سال میشود این کار را میکنم در سمنگان هر جا نمایشگاه باشد شرکت میکنم. در نمایشگاه بادام سالهای پیش فروشات خوب داشتم.»
برخی از زنان در این نمایشگاه از نبود بازار شکایت دارند و میگویند که از یک سو بازارها نسبت به سالهای پیش کمرنگ است و از سویی دیگر از هر غرفه نه هزار افغانی میپردازند.
مارینا نجمی، یکی از متشبثین میگوید: «غرفه که گرفتم نه هزار افغانی گرفتم محصولات که میایم همهاش با کیفیت است ماننده زیره بدخشان، عسل، کلچه و قروت است زرشک است و همه محصولات بدخشان است.»
یکی از اشتراککنندگان میگوید: «بازدیدکنندها مییابند از محصولات ما تعریف میکنند؛ اگر چه فروش نداشته باشیم، اما نمایشگاه خوب است محصول ما به نمایش مانده میشود و آگاهی حاصل میشود.»
نمایشگاه ملی و بینالمللی به روز یکشنبه گشایش یافت و بر بنیاد آمارهای وزارت صنعت و تجارت طالبان از میان هشتصد غُرفه، دوصد غرفهی آن به زنان اختصاص داده شده است.