شماری از خانواده‌هایی که از ایران و پاکستان به کشور بازگشته یا اخراج شدهاند، می‌گویند به دلیل جنگ‌های بیست ساله در کشور، افغانستان را ترک کرده بودند اما پس از بازگشت با مشکلات جدی اقتصادی و اجتماعی روبه‌رو شدهاند.
آنان می‌گویند که اکنون به خدمات ابتدایی هم‌چون غذا، آب آشامیدنی، خدمات صحی و بهداشتی و نیز مکتب دسترسی ندارند.
یک خانواده‌ی چهار نفری که بیشتر از دو ماه است از ایران به افغانستان بازگشته، چشم اُمیدش به تلاش‌های نسیمه، عضو این خانواده دوخته شده است.
می‌گویند از ایران به هرات بازگشته‌اند. ومی‌خواهند به زادگاه‌شان، غور، برگردند اما هزینه پرداخت کرایه راه را ندارند.
به گفته خود آنان اکنون دشواری های زندگی بر آنان غلبه کرده است.
نسیمه، بازگشت کننده به خبرنگار آمو گفت: «شوهرم معلول است، مواد سوخت را خریداری میکنم، فشارم پایین است تکلیف معده دارم، پول ندارم که به داکتر بروم، به سختی و بدبختی زندگی خود را به پیش می‌برم»
در کنار این؛ شماری از خانواده‌هایی که به تازگی از پاکستان به افغانستان بازگشته یا اخراج شدهاند می‌گویند که نگران آینده فرزندان‌شان‌اند.
دسترسی نداشتن به مکتب، خدمات صحی، آموزش و نبود فرصت های کاری توام با فقر از موارد نگران کننده برای مهاجران اخراج شده یا بازگشته به کشور خوانده می‌شوند.
خان احمد، بازگشت کننده دیگر افزود: «از زمان جنگ های اخیر، ۷ سال پیش ما از منطقه‌ای خود بی‌جا شدیم، در جنگ‌های اخیر ما بسیار زیان دیدیم و کارهای ما خیلی خراب شد، مکتب‌های ما خراب شد، کلینیک قریه ما خراب شد، هر بدبختی که می‌آید سرما می‌آید.»
با این وجود شماری از این بازگشت کنندگان به آمو می‌گویند که کشور را به علت جنگ و خشونت‌ها ترک کرده بودند، اما پس از بازگشت دیگر امیدی به آینده روشن ندارند.
صفدر خان، بازگشت کننده گفته است: «مکان خود ماست، ما اینجا بسیار وقت را گذشتاندیم، در اینجا مکتب داشتیم، کلینیک داشتیم، جاهای خوبی داشتیم، زندگی خوبی داشتیم، در جنگ های اخیر ما همه ی داشته های مان را از دست دادم، بخاطر جنگ ها ما مجبور شدیم از یک شهر به شهر دیگر مهاجرت کنیم»
با این همه پاکستان روند اخراج اجباری مهاجران را شدت بخشیده و در تازه‌ترین مورد وزارت مهاجران طالبان گفته است که بیش از ۸۰۰تن از مهاجران از شهروندان کشور پس از اخراج اجباری از سوی پاکستان، به افغانستان بازگشته‌اند.
