شماری از صنعت‌کاران قالین در جوزجان از نبود یک مرکز پروسس قالین انتقاد می‌کنند و می‌گویند که نبود مرکز پروسس قالین در این ولایت سبب شده است تا قالین‌ها را به بهای اندک به فروش برسانند.
این صنعت کاران خواهان رسیدگی به مشکلات شان هستند و از نهاد‌های مدد رسان نیز می‌خواهند که زمینه های ایجاد مرکز پروسس قالین را به آنان فراهم سازند.
محدثه ۲۸ ساله که نان آور خانواده ۸ نفری اش است، یکی از صنعت کاران قالین در جوزجان است. او که کارگاه‌های قالین بافی را برای ده‌ها تن از زنان فراهم کرده است می‌گوید که نبود یک مرکز پروسس قالین از چالش‌های عمده آنان در جوزجان است.
محدثه قالین باف گفت: «ما این‌جا می‌آوریم می‌بافیم مثلاً متراش ۱۴۰۰، ۱۵۰۰ افغانی، در شبرغان پروسس قالین اصلاً نیست می‌خواهیم از دولت که یک کمک همکاری کنند که پروسس ایجاد شود.»
در همین حال شماری از قالین بافان و قالین فروشان می‌گویند که قالین های دست بافت را به دلیل نبود مرکز پروسس قالین به بهای اندک به فروش میرسانند و یا هم به پاکستان صادر می‌کنند.
راز محمد قالین فروش می‌گوید: «قالین‌ها را بافنده‌های ما می‌بافند باز طرف پاکستان می‌رود و به نام پاکستان قالین‌های ما صادر می‌شود به خارج.»
سعیده، قالین باف افزود: «ما می‌بافیم نوک به نوک نمی‌رسد مقصد سه ماه چ، چهار ماه زحمت می‌کشیم همراهی دست خود فقط بگویی همراهی سوزن کار می‌کنیم.»
اینان از نهاد‌های مدد رسان نیز می‌خواهند که زمینه‌های ایجاد مرکز پروسس قالین را فراهم سازند.
نازنین، از قالین بافان دیگر گفت: «خواسته ما این است که برای ما کمک شود که همین قالین‌ها فروش‌اش بالا برود.»
بخش بزرگی از قالین‌های دست بافت و سنتی در حوزه شمال و غرب کشور تولید می‌شود. این قالین‌ها که با رنگ ها و سبک‌های گونه گون بافته می شوند، مشتریان زیادی در بازارهای جهانی دارند.
