شماری از نجاران در قندهار می‌گویند که بازار کارشان کمرنگ شده است و اکنون حتا توان پرداخت کرایه دکان‌های‌شان را ندارند.
آنان می‌افزایند که محل مناسبی برای کار ندارند و ناتوانی اقتصادی مردم باعث کاهش کار و بار آنان شده است.
شماری از آنان می‌گویند که سال‌های قبل شب و روز کار می‌کردند و بازار خوبی برای فروش تولیدات‌شان داشتند.
اکنون این نجاران قندهاری می‌گویند که کار و بارشان کاهش یافته و مشتری زیادی ندارند.
ضمیر احمد، نجار در قندهار، می‌گوید: «من الماری، دروازه و کلکین می‌سازم. من نظر به فرمایش مردم که هرچی بخواهند تهیه می‌کنم.»
الماری، میز، چوکی، صندلی، دروازه، پنجره یا کلکین و وسایل زینی را از چوب می‌ساختند و به فروش می‌رساندند.
این نجاران می‌گویند اکنون اقتصاد باشندگان قندهار ضعیف شده است و پولی برای ساخت خانه ندارند تا نیاز داشته باشند و از این نجارها خریداری کنند.
محمد رسول، نجار در قندهار، می‌گوید: «اگر کار و بار بیشتر شود، مردم مصروف شوند، می‌توانند توان خریداری پیدا کنند. اکنون کار و بار نیست از این رو، نجاران نیز مشتری خوب ندارند.»
این نجاران از مسولان محلی طالبان در قندهار می‌خواهند که برای رشد کار و حرفه نجاری سرمایه گذاری کنند.
بصیر احمد رحیمی، نجار در قندهار، می‌گوید: «بازار فروش تولیدات نجاری بسیار کمرنگ شده است. حتا می‌توانم بگویم که ۵۰ درصد کاهش یافته است.»
پس از بازگشت طالبان به قدرت، بازار شماری از حرفه‌ها در افغانستان کمرنگ شده است. به شمول نجاری، زیرا به گفته نجاران، اقتصاد شهروندان کشور رو به رکود است و از همین رو مردم تنها هزینه روزمره خود را فراهم می‌کنند.
