در حالی‌که عبدالکبیر معاون سیاسی طالبان می‌گوید فقر و بیکاری میراث حکومت پیشین است، برخی از افراد نیازمند می‌گویند که طالبان نیز برای از میان‌برداشتن گلیم فقر و بیکاری از کشور، تلاش‌های ارزشمندی انجام نداده‌اند.
این نیازمندان تاکید می‌ورزند که با گذشت هر روز اوضاع اقتصادی آنان بدتر می‌شود و هیچ افق روشنی نمی‌بینند تا به روزگار بهتری دست پیدا کنند.
در این گزارش، با خانواده‌‌ای نیز گفت‌و‌گو شده است که می‌گوید در یک شبانه‌روز حتا یک وعده غذای کافی برای خوردن ندارند.
یک خانواده دیگر می‌گوید که به دلیل فقر، دختران زیر سن خود را به ازدواج داده است.
شیما که از بی‌جاشدگان ولایت بادغیس است و مادر شش کودک قدونیم‌قد.
او می‌گوید شوهرش کارگر است و توانایی پیدا کردن لقمه نانی برای تمامی اعضای خانواده را ندارد، او می‌گوید آنان ناگزیر شده‌اند تا دختران زیر سن خود را به ازدواج بدهند تا دستکم یک نان‌خور از میان آنها کم شود.
شیما می‌گوید: «اگر ما چیزی داشته باشیم، دختران خود را به سن کم به ازدواج نمی‌دادیم. از دست گرسنگی در میان کثافات آشپزی می‌کنیم؛ در این زمستان اوقات ما تلخ است».
این نمونه‌‌ای کوچک از اوضاع زندگی مردم در افغانستان است.
عبدالکبیر معاون سیاسی طالبان در دیدار با بخش آسیایی کمیشنری عالی ملل متحد گفته است که میراث فقر و بیکاری را از حکومت پیشین به میراث برده‌اند.
اما مردم طالبان را نیز به چالش می‌کشند و می‌گویند که پس از آمدن طالبان، اوضاع اقتصادی آنان بدتر شده است و هیچ کاری برای بهبود اوضاع اقتصادی آنان صورت نگرفته است.
یک باشنده کابل می‌گوید: «نان نداریم که بخوریم. یک طفل نوزاد دارم؛ پول ندارم برایش غذا بخرم. گشنه است؛ مادرش هم شیر ندارد».
بخت بی‌بی نیازمند دیگری است که از وضعیت شکایت دارد. او می‌گوید: «آب خوردن نیست؛ مواد سوخت نداریم. به عذاب خدا گرفتار هستیم؛ از خنکی تا صبح خواب ندارم. برای ما فرش و لباس کمک نکرده کسی، مشکلات ما همین است دیگر. یک لقمه نان برای خوردن نداریم یا مواد سوخت که گرم شویم».
پیش از این، اوچا یا دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل گفته است که تغییرات سیاسی پس از آگست سال ۲۰۲۱ در شهرها و روستا های افغانستان، فرصت‌های معیشتی زندگی مردم را محدود ساخته است و اقتصاد ضعیف افغانستان که وابسته به کمک‌های بشردوستانه است، پس از وضع محدودیت های طالبان در فعالیت‌های اقتصادی زنان، با مشکلات زیادی روبه‌رو شده است.
به گفته‌ی اوچا، نیمی از جمعیت افغانستان در سال ۲۰۲۴ نیازمند کمک‌های بشردوستانه هستند. این نهاد می‌گوید برای تامین کمک به این افراد نیازمند، به ۳.۶میلیارد دالر نیاز است.
