در حالی‌که طالبان در کابل و برخی از ولایت‌های دیگر روند گرد آوری زنان گدا را آغاز کرده اند، برخی از این زنان در ولایت جوزجان خواهان کمک نهادهای مددرسان هستند.
این زنان می‌گویند که سرپرستی خانواده‌های شان را برعهده دارند و برای پیدا کردن لقمه نانی به گدایی رو آورده اند.
فاطمه ۳۰ ساله این‌جا در گوشه‌ای از شهر شبرغان گدایی می‌کند. او می گوید که از ولسوالی زنده جان ولایت هرات است و ۱۵ روز می‌شود که به شهر شبرغان پناه آورده است.
خانه‌اش در نتیجه زمین‌لرزه ویران شده است، پنج عضو خانواده‌اش جان باخته اند.
او می گوید: «همه چیز ما زیر خاک شد. کل چیز ما زیر خاک ماند. پنج نفرمان شهید و زیر خاک شدند. جایی هم نداریم و زیر خیمه استیم. خواهرم، کسی کمک هم نمی کنند. چیزی نداریم، نه پوشاک و نه خوراک، هیچ چیزی نداریم».
زنان گدا در جوزجان می گویند که به دلیل نداشتن سرپرست در خانه‌های‌شان به این کار می‌پردازند و از نهادهای مددرسان می خواهند تا آنان را در این فصل سرما کمک کنند.
بی‌بی‌گل باشنده جوزجان می گوید: «اولاد ندارم. جای ندارم. چشم من کور است. هیچ جایی را نمی بینم».
پیش از این برنامه توسعه‌ای ملل متحد گفته است که نزدیک به ۸۵ درصد از شهروندان افغانستان با کمتر از یک دالر در روز زند‌گی می‌کنند. این در حالی است که بر بنیاد آمار بانک جهانی در سال ۲۰۲۲، کسانی که درآمد کمتر از ۱.۹۰ دالر روز دارند، زیر خط فقر و شامل تعریف «فقر شدید» می شوند.
دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد نیز گفته است که ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان در سال روان میلادی به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.
