شماری از باشندگانِ ولایت پکتیا می‌گویند که بهای مواد سوختی در این ولایت افزایش یافته است. آنان می‌گویند که زمینه‌ی کار کم است و پولی برای خرید مواد سوختی ندارند.
شهر گردیز مرکز ولایت پکتیا از شهرهای نسبتاً سردسیر افغانستان است؛ اما باشندگان آن می‌گویند که در آستانه‌ی فصل سرما قرار دارند و نمی‌دانند از پولی که دارند مواد سوختی و مواد غذایی مورد نیاز خود را تامین کنند.
به باور این باشندگان، ریشه‌‌ی این ناداری به نبود کار و فرصت‌های کاری برمی‌گردد.
محمد باشنده‌ی پکتیا می‌گوید: «نزدیک به ۱۶ روز می‌شود که یک افغانی هم کار نکرده‌ام. چوب که اصلاً تا حال نگرفته‌ام؛ چون یک خروارش ۸ تا ۹هزار افغانی است».
یار محمد باشنده‌ی پکتیا می‌گوید: «پول نیست و اقتصاد ما ضعیف است. کاروبار نیست و نتوانستیم که مواد سوختی بخریم».
عتیق‌الله باشنده‌ی پکتیا می‌گوید: «بهای چوب و ذغال‌سنگ بسیار بلند است و نمی‌توانیم برای زمستان آن را بخریم. باید قیمت‌ها کاهش پیدا کند. در این چهارراهی ایستاده‌ایم؛ اما کار نیست».
از طرفی دیگر، فروشندگانِ مواد سوختی -به شمول فروشندگان چوب و ذغال‌سنگ- می‌گویند که طالبان اقدامی برای اداره‌ی بهای مواد غذایی نمی‌کنند.
ظفرخان باشنده‌ی پکتیا می‌گوید: «این‌جا هوا سرد است و نزد ما آن قدر پول هم نیست. در ضمن بهای هر خروار چوب به ۸ تا ۹هزار افغانی رسیده است و توان خرید آن را نداریم».
فروشندگانِ ذغال‌سنگ و چوب، به آمو می‌گویند که در ماه‌های پسین بهای هر خروار چوب نزدیک به یک‌هزارو۵۰۰ تا دوهزار و بهای هر خروار ذغال‌سنگ نیز از یک‌هزار تا یک‌هزارودوصد افغانی افزایش یافته است.
این در حالی است که بر بنیاد آمارهای ملل متحد، نزدیک به ۲۴میلیون تن در افعانستان در فقر به سر می‌برند.
