صندوق پشتیبانی از کودکان ملل متحد می‌گوید، هیچ نشانه‌ای از زمان آغاز دوباره آموزش دختران دوره‌ی متوسطه در افغانستان وجود ندارد.
یونیسف در رابطه به بازگشایی مکتب‌های بالاتر از صنف ششم تاکید می‌ورزد. این سازمان در گزارشی می‌افزاید که در ۳۲ ولایت افغانستان بستر آموزشی برای بیش از ۶۸۵هزار کودک که ۶۰درصد آنان دختران هستند را فراهم ساخته است.
یونیسف هم‌چنان گفته که از ۴۰هزار دانش‌آموز در ولایت‌های هلمند و قندهار پشتیبانی کرده که ۲۸درصد آنان دختران هستند.
این سازمان در گزارش تازه‌اش گفته که زمینه ادامه‌ی آموزش را برای بیش از ۶۸۵هزار کودک مساعد ساخته که ۶۰درصد آنان دختران هستند.
در بخشی از این گزارش هم‌چنان به پشتیبانی از آموزش ۴۰هزار دانش‌آموز دیگر در ولایت‌های هلمند و قندهار پرداخته شده که ۲۸درصد آن نیز دختران هستند.
در این گزارش آمده است: «یونیسف به حمایت از بازگشایی مکاتب بالاتر از صنف ششم ادامه می‌دهد و به نظارت اوضاع محلی از طریق کارکنان، توسعه‌دهندگان فنی و شریکان ادامه می‌دهد. با وجود این چالش‌ها، یونیسف به حمایت از ۶۸۵۹۷۴ کودک برای دسترسی به آموزش از طریق ۲۱۳۵۵ صنف محلی در ۳۲ ولایت، در ماه نومبر ادامه داده است».
با این حال، دختران دانش‌آموز می‌گویند بسته‌ماندن مکتب‌ها آنان را با فشارهای روحی و روانی مواجه ساخته است.
طوبا عطایی یکی از این دانش‌آموزان می‌گوید: «زنان نیمِ پیکر یک جامعه‌اند. اگر در جامعه زنان درس نخوانند و تحصیل نکنند آن جامعه به ترقی و پیشرفت دست پیدا نمی‌کند. اگر طالبان می‌خواهند که افغانستان از کاروان پیشرفت به عقب نماند، به زنان اجازه کار و به دختران کشور اجازه آموزش و تحصیل را بدهند و هم‌چنان زمینه‌های تحصیل و کار را فراهم کنند».
شماری از این دانش‌آموزان به آمو می‌گویند بی‌سرنوشتی و بسته‌ماندن مکتب‌ها، آن‌ها را با فشارهای روانی مواجه ساخته است.
صدف یکی از همین دانش‌آموزان است که می‌گوید: «من یک متعلم هستم. از اینکه درِ مکتب بر روی ما بسته است نگران آینده خود هستم و هم‌چنان به همصنفی‌ها و دختران هم‌وطن ما فشار روحی و جسمی وارد کرده است. از طالبان خواهش می‌کنیم لطفا درِ مکاتب را بر روی دختران باز کنند».
این دختران هم‌چنان از طالبان می‌خواهند تا محدودیت‌های آموزشی و کاری را از میان بردارند.
آمار یونیسکو نشان می‌دهد که پس از به قدرت‌رسیدن دوباره طالبان در اگست ۲۰۲۱، ۱.۱ میلیون دختر (بالاتر ۱۲سال) از دسترسی به حق آموزش محروم شده‌اند.
بر بنیاد آمار این سازمان، ۸۰درصد دختران جوان که شمارشان به ۲.۵ میلیون تن می‌رسد؛ از رفتن به مکتب باز مانده‌اند.
مهریه می‌گوید: «آموزش حق اساسی دختران است، باور من این است که باید زمینه‌ی آموزش برای دختران در تمام سطوح فراهم شود، چون فراهم‌شدن زمینه برای آموزش دختران، جامعه سالم و با سواد به بار می‌آورد. خواست ما از طالبان این است که دروازه‌های مکاتب را به روی دختران بازگشایی کنند».
در ماه‌های پسین برخی به طرح جایگزینی مدرسه و مسجد با مکتب -به عنوان بدیلی برای آموزش دختران- پرداختند که با واکنش‌‌‌‌هایی همراه بود. دیدبان جهانی حقوق بشر و شماری از فعالان حقوق زن در واکنش به این طرح، گفتند که مدرسه و مسجد نمی‌تواند طرح بدیلی برای آموزش دختران باشد. آن‌ها تاکید کردند که نیاز است تا مکتب‌های بالاتر از صنف ششم به روی دختران باز گردد.
