برخی از مهاجرانی که از پاکستان به افغانستان آمده‌اند در اردوگاه‌ها در وضعیت بدی قرار دارند و کودکان‌شان بیمار شده‌اند.
یکی این مهاجران می‌گوید که در مسیر راه برگشت به افغانستان، به دلیل نبود دارو و امکانات بهداشتی، همسرش را از دست داده است.
برخی از این مهاجران از چه‌گونگی برخورد پولیس پاکستان با مهاجران نیز انتقاد می‌کنند و می‌گویند که دست‌خالی از پاکستان برگشته‌اند.
یکی از اردوگاه‌ها در ولسوالی سروبی کابل است؛ جایی که مهاجران برگشت‌کننده و اخراج‌شده از پاکستان جابه‌جا شده‌اند.
لعل محمد باشنده‌ی ولایت بلخ، ۴۶ سال عمرش را در پاکستان سپری کرده است.
این پیرمرد داستان‌های تلخ از برخورد پولیس پاکستان دارد. او می‌گوید که در مسیر راه، به دلیل سردی هوا، نبود دوا و نبود امکانات، همسرش را از دست داد و اکنون با هفت دختر و دو پسرش در این اردوگاه بودوباش دارند.
او می‌گوید: «من در پاکستان ۲۵ سال را گذراندم و بسیار زحمت کشیدم اما اکنون اخراج شده ام و این‌جا زندگی سختی را سپری می‌کنم. در آن‌جا با ما ظلم کردند.»
از یک‌سو آینده‌ی ناروشن و از سوی دیگر نبود امکانات زندگی، بزرگ‌ترین چالش این مهاجران است. برخی از زنان، کودکان، کهن‌سالان و جوانان در این اردوگاه، در اوضاع بدی قرار دارند. شماری از زنان در این اردوگاه می‌گویند که کودکان‌شان بیمار استند و دست‌رسی به دوا ندارند.
ندیمه، مهاجر اخراج‌شده از پاکستان، می‌گوید: «هیچ کمکی با ما نشده‌است. کمپل و دیگر مواد مورد نیاز نداریم. اکنون این‌جا در این کمپ آمده ایم. از این جا به بغلان می‌رویم.»
ملل متحد گزارش داده است که هشتاد درصد از مهاجران برگشت‌کننده را زنان و کودکان تشکیل می‌دهد و بیش‌تر از دیگران در معرض خطر در زمستان پیش‌رو قرار دارند.
تازه‌ترین گزارش دفتر هماهنگی کمک‌های‌بشردوستانه‌ی ملل متحد نشان می‌دهد که از ۱۵سپتمبر تا ۱۴ دسمبر، ۴۶۵ هزار مهاجر از پاکستان به افغانستان برگشته‌اند که از این میان، ۲۸هزار و ۳۰۰ تن آنان با اجبار اخراج شده‌اند.
