ایالات متحده ۲۳ سال پیش در هفتم اکتوبر ۲۰۰۱ حملات نظامی خود را بر افغانستان اغاز کرد و وارد طولانیترین جنگ تاریخ خود شد.
۲۳ سال پیش در هفتم اکتوبر ۲۰۰۱ نیروهایی امریکایی وارد طولانیترین جنگ تاریخشان شدند و در کمتر از یک ماه پس از حملات مرگبار یازدهم سپتامبر با حمله نظامی وارد افغانستان شدند.
جورج دبیلو بوش، رییس جمهور وقت ایالات متحده در آن زمان گفت: «ارتش ایالات متحده حملات خود را به اردوگاههای آموزشی تروریستهای القاعده و تاسیسات رژیم طالبان در افغانستان آغاز کرده است.»
حملهها پس از رد درخواست امریکا از سوی طالبان برای تسلیمدهی اسامه بنلادن انجام شد و هدف آن مبارزه در برابر هراسافگنی جهانی اعلام شده بود.
مولوی عبدالکبیر، معاون سیاسی طالبان در جولای ۲۰۲۳ در این باره گفت: «اول که موضوع غیرت امیرالمومنین (ملا عمر) ما بود که در تاریخ یک ننگ برای مسلمانان نگذاشت که یک مسلمان را به دست کافر بسپاریم. اگر این مسلمان به خواست خود هم از افغانستان میرفت، بازهم امریکا بر افغانستان حمله میکرد.»
جنگ دور و دراز امریکا و دولت تحت حمایت آن در افغانستان، دهها هزار قربانی داشت، اما سرانجام با خروج نظامیان امریکایی از افغانستان، طالبان دوباره به قدرت رسیدند.
اما پس از ۲۳ سال بربنیاد گزارشهای شورای امنیت ملل متحد خطر هراسافگنی جهانی از افغانستان برداشته نشده و اکنون نه تنها القاعده بل حدود بیست گروه هراسافگن از جمله شاخه خراسان داعش در افغانستان فعالیت میکنند.
محمد رادمنش، آگاه نظامی معتقد است: «افزایش نگرانیهای موجود امنیتی نشان میدهد که بدون همکاری منطقهای، طالبان برنامهای برای مبارزه علیه تروریزم ندارند.»
در دو دهه گذشته مردم سالاری و بسیاری از آزادیها برای مردم افغانستان تضمین شد، اما اکنون بازهم روایتهای مشابه رژیم نخست طالبان در افغانستان جریان دارد؛ ممنوعیت زنان از کار، آموزش و برخی فعالیتهای اجتماعی، اقتصاد شکسته، بحران بشری و انزوای سیاسی.
اکمل بقا، آگاه سیاسی در این باره میگوید: «عدم صداقت رهبران افغانستان و جامعه جهانی در امر مبارزه با تروریزم باعث شد که بار دیگر افغانستان لانه تروریستان و افراطگرایان شود.»
سخنگوی طالبان امروز را که برابر است با حملاتی که به سرنگونی رژیم نخست آنان انجامید، روز سیاه خوانده در شرایطی که بسیاریها بهویژه زنان باور دارند که روزهای تاریک افغانستان پس از برگشت طالبان، دوباره رقم خورده است.