ممنوعیت رفتن زنان و دختران به بند امیر در بامیان، با موجی از واکنش ها رو به رو شده است.
ریجارد بنت گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد برای افغانستان خواهان توضیح طالبان در باره ممنوعیت ورود زنان به پارک ملی بند امیر شده است.
برخی از زنان و دختران می گویند که طالبان با گذشت هر روز می کوشند که محدوده زندگی را بر زنان افغانستان تنگ تر بسازند و تمامی خوشی ها و آزادی های آنان را نابود کرده اند.
از سویی هم برخی از فعالان حقوق زن می گویند که زندگی برای زنان در زیر حاکمیت طالبان همچون زندانی است که هیچ راه فرار نیز ندارند.
روز گذشته سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان در سفری به بامیان، زنان و دختران را از رفتن به بند امیر منع کرد.
تصمیمی که با واکنش های زنان و دختران رو به رو شده است.
زنان و دختران بامیانی می گویند که از این همه محدودیت ها خسته شده اند.
یک باشنده بامیان گفت: «به دستور خالد حنفی سرپرست وزارت امر به معروف طالبان دیروز بعد از طهر خبر شدیم پارک ملی بند امیر بروی ما بسته شده است، این همه محدودیت بالای خانمها تا به کی؟ خسته شدیم، مکتبها بند، دانشگاهها بند، حمامها بند، حتی ارایشگاهها بند تا کی این همه ظلم، خواست ما از جامعه جهانی این است که طالبان را به رسمیت نشناسند.»
دختران در افغانستان می گویند که طالبان با گذشت هر روز به دنبال محدود کردن حقوق و آزادی های آنان هستند و ادامه زندگی را در چنین شرایطی بسیار دشوار می دانند.
سعدیه باشنده هرات گفت: «به ادامه محدودیتهای که برای خانمها وضع شده بود، اینبار طالبان رفتن به بند امیر را برای خانمها منع کردند و با این کار خود هیچ توجیه هم ندارند و روز به روز خانمها محدود تر میشوند.»
مرسل باشنده هرات گفت: «روز به روز محدودیتهای طالبان در برابر زنان بیشتر شده میرود و این کار شان باعث میشه که خانم ها منزوی تر شوند، از نگاه اسلام نه رفتن خانمها به مکانهای تفریحی هیچ مشکل شرعی ندارد و با وضع کردن محدودیتهای که قبلن هم وجود داشته، خانمها بدون محرم به مکانهای تفریحی نمیرفتند، وبه نظرم اینها بهانههایی است که طالبان میخواهند که خانمها را از سطح جامعه حذف کنند.»
با این همه برخی از فعالان حقوق زن می گویند که طالبان می کوشند تا زنان را از جامعه حذف کنند.
صفیه عارفی فعال حقوق زن گفت: «در این دستور جدید وزارت امر به معروف طالبان، رفتن به پارک ملی بند امیر برای زنان افغانستان ممنوع قرار داده شده است، در حالیکه گردشگران خارجی هم از زن و مرد میتوانند از دیدن این پارک لذت ببرند، خالد حنفی در اظهارات اخیر خود میگوید رفتن به پارکها فرض نیست، در حالیکه ان ها حضور زنان افغان را در پارکها و اماکن اموزشی ممنوع قرار داده است، طالبان با این محدودیتهای خود، به آپارتاید جنسیتی بیشتر و بیشتر دامن میزنند.»
طالبان در حالی زنان و دختران را از رفتن به بند امیر منع کرده اند که پیش از این نیز زنان و دختران با محدودیت های فراوانی از سوی طالبان رو به رو بوده اند.
بند امیر در سال ۲۰۰۹ همچون نخستین پارک ملی نام گذاری شد و یکی از جاذبه های گردشگری افغانستان است – جایی که پیش از این گواه هزاران گردشگر داخلی و خارجی به شمول زنان بود.