دو سال پیش در چنین روزی، شهرهای هرات و غزنی و بخش‌هایی از قندهار به دست طالبان سقوط کرد.
در ۱۲ آگست ۲۰۲۱ شهر هرات یکی از مهمترین شهرهای افغانستان سقوط کرد.
محمد اسماعیل‌خان پس از درگیری‌های سخت و سنگین ۱۲ روزه با طالبان با دیگر مقام‌های پیشین محلی به قول‌اردوی ظفر در حومه‌های شهر هرات پناه برد.
بخش‌هایی از ولایت قندهار هم در این روز به دست طالبان سقوط کرد.
پیش‌تر از هرات در جریان روز غزنی نیز به دست طالبان سقوط کرده بود.
داوود لغمانی والی پیشین غزنی از سوی نیروهای دولتی پیشین هنگام بازگشت به کابل در میدان شهر به دلیل آن‌‌چه که تسلیم کردن غزنی بدون درگیری به طالبان گفته شد، بازداشت شد.
اتهام‌هایی که رییس پیشین شورای ولایتی غزنی نیز در گفت‌وگو با آمو بر آن تاکید می‌‌کند.
نصیراحمد فقیر؛ رییس پیشین شورای ولایتی غزنی در این باره گفت: «پیش از این‌که ولایت غزنی، کاملاً در تبانی آقای لغمانی در اختیار طالبان قرار گیرد، آقای لغمانی با طالبان در مقام ولایت و چندین بخش دیگر غزنی جلسات خود را داشتند.»
ادامه شکنندگی‌وضعیت امنیتی سبب شد تا عبدالله عبدالله؛ رییس پیشین شورای عالی مصالحه ملی دولت پیشین که برای شرکت در نشست ترویکا پلس به دوحه رفته بود، خواهان برگزاری نشست فوری شورای امنیت ملل متحد در مورد مساله افغانستان شد.
عبدالله عبدالله در این باره گفته بود: «وقت آن رسیده است تا شورای امنیت در جلسه اضطراری خود قضیه افغانستان و عواقب امنیتی-بشری آن را به بحث گیرد و در مورد رسیدگی به بحران کشور تصمیم عاجل و قاطع اتخاذ کند.»
اما چه مواردی سبب شد که بقای جمهوریت از مرز سال‌ها به مرز ساعت‌ها برسد؟
معصوم ستانکزی؛ رییس هیات مذاکر کننده دولت پیشین می‌گوید: «احساس شکست از آن‌جا شروع شد که امریکایی‌ها خروج بی‌قید و شرط خود را اعلام کردند. پیمان استراتیژیک با افغانستان هم نقض شد، یکی از شرایط قرارداد دوحه هم نقض شد. احساس شکست و تحقیر از آن زمان آغاز شد.»
با این همه تا ۱۲ آگست ۲۰۲۱، ۱۱ ولایت به شمول نیمروز، جوزجان، تخار، سرپل، سمنگان، بدخشان، قندز، بغلان، هرات، غزنی و فراه به دست طالبان سقوط کرده بودند.
