آنچه که از زندگی زنان افغانستان در زیر حاکمیت طالبان روایت می‌شود، نشان دهنده قربانی شدن بنیادی‌ترین حقوق این بخش از جامعه است که در بسیاری از حالت‌ها ادامه زندگی آنان را نیز با مشکل روبرو ساخته است.
از محدودیت‌های آموزشی گرفته تا موانع کار، تجمع‌ها، محدودیت‌ها در خدمات ملکی و نبود حق مشارکت سیاسی.
سازمان عفو بین الملل می‌گوید که این محدودیت‌ها به‌گونه‌ی تدریجی و با گذشت هر روز بیشتر شده‌اند.
زمان سلطانی؛ پژوهشگر جنوب آسیا در سازمان عفو بین‌الملل خاطرنشان کرد: «وضعیت از هر جهتی که ما بخواهیم ببینیم واقعا نگران کننده است. بعد از به قدرت رسیدن طالبان ما شاهد گسترش محدودیت‌ها در رابطه با حقوق دختران ما در افغانستان هستیم.»
اما طالبان بارها بر دادن حقوق زنان افغانستان در چارچوب شریعت اسلامی تاکید کرده‌اند.
پروانه ابراهیم خیل نجرابی؛ عضو رهبری جنبش زنان معترض می‌گوید: «من می‌خواهم که یک سوال ازشان داشته باشم که کدام حقوق را براساس شریعت اسلامی به زنان افغانستان داده‌اند؟ آیا حذف زنان از جامعه و از تمامی پیشرفت‌های زندگی می‌تواند که حقوق‌شان باشد؟»
با این همه برخی از زنان معترض با انتقاد از جامعه جهانی به ویژه ایالات متحده، می‌گویند که با صدور اعلامیه‌ها و بیانیه‌ها، طالبان وادار به تغییر سیاست‌هایشان در برابر زنان افغانستان نخواهند شد.
مولوده توانا؛ عضو جنبش زنان معترض گفت:
«قسمی که همه ما می‌فهمیم که متاسفانه مسوول تمامی این بدبختی‌ها به مردم افغانستان به ویژه به زنان افغانستان، امریکا و کشورهای امپریالیستی بوده است و یک تعدادشان می‌آیند و می‌خواهند که با بی‌شرمی به چشم‌های مردم ما خاک بپاشند.»
پیش از این گزارشگر ویژه سازمان ملل در بخش حقوق بشر در گزارشی، اوضاع زندگی زنان افغانستان را در زیر حاکمیت طالبان نگران کننده دانسته است و از طالبان خواسته است که برای تغییر سیاست‌هایشان در برابر زنان افغانستان به‌گونه فوری اقدام کنند.
اما آنچنان که دیده شده است، طالبان در این مدت نه تنها که محدودیت‌ها را از برابر زنان افغانستان نکاسته‌اند، بل به‌گونه تدریجی به این محدودیت‌ها افزوده‌اند.
