نزدیک به چهارماه از ممنوعیت مبنی بر کار و فعالیت زنان در افغانستان می‌گذرد اما زنان افغانستان نگران سرنوشت نامعلوم خود هستند.
در ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲ وزارت اقتصاد طالبان در مکتوبی فعالیت زنان را در نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی تا امر ثانی به تعلیق درآورد که این اقدام طالبان واکنش‌های زیادی را به همراه داشته است.
سوما زمانی، همانند سایر زنان افغانستان کسی است که این محدویت و وضعیت نامناسب وی را با چالش‌های زیادی روبرو ساخته است.
او که فارغ‌التحصیل رشته ژورنالیزم است، شش ماه بود که در یکی از پروژه‌های سازمان ملل برای دفاع و حمایت از حقوق زنان کار می‌کرد، اما به دستور طالبان دیگر نتوانست به فعالیت‌های خود ادامه دهد.
به گفته وی، او تنها نان آور در خانواده‌ی هشت نفری خود بود که با این اقدام طالبان با مشکلاتی چون ناامنی غذایی روبرو شده است.
وی در این باره می‌گوید: «حدود شش ماه قبل با وجود اوضاع نه چندان خوب با امید فراوان و چشم‌انداز خوب برای آینده و دفاع از حقوق زنان کارم را شروع کردم تا اینکه به هم نوع خود کار کنیم و تاثیرگذار باشم، کار خود را شروع کردم همه چیز خیلی خوب پیش می‌رفت، مساعدت می‌کردیم از کمک مالی شروع تا حرفه‌های آموزشی و بسیار خوشحال بودیم.»
او درباره وضع محدودیت از سوی طالبان می‌گوید: «۲۴ دسامبر ۲۰۲۲ که شب هنگام خبر شدیم که وزارت اقتصاد طالبان در مکتوبی رسمی محدودیت را مبنی بر کار بانوان ایجاد کردند هر زمانی که به‌یاد اوشب می‌افتم بغض گلویم را می‌گیرد و قدرت اینکه بتوانم احساسات خود را به شما بیان کنم را ندارم، ما کار می‌کردیم برای زنان و فامیل‌ها و خانواده‌هایی که تنگدست بودند و با فقر مبارزه می‌کردند.»
بانو زمانی همچنان می‌افزاید: «هدف از این کار طالبان بازی سیاسی و به حاشیه راندن زنان از جامعه می‌باشد. طالبان از موقف زنان استفاده می‌کنند و با وضع همچون محدودیت‌هایی در پی به رسمیت شناختن حکومت‌شان هستند که با این اقدام هیچ کشوری حاضر به پذیرفتن این خواست طالبان نمی‌باشد.»
او ادامه داد: «تاثیرگذاری این محدودیت تنها برای من نه بلکه بسیاری از زنان افغانستان است که با هزاران امید کار می‌کردند، نسبت به آینده دل خوشی نداریم و اصلا توقع این را نداریم که فردا یک واقعه مثبت در کشور ما رخ دهد.»
با این حال وی از حکومت طالبان می‌خواهد که بی‌درنگ برای این اقدام‌شان تجدید نظر نمایند، وی همچنان از سازمان ملل و کشورهای دوست خواستار مذاکرات بیشتر در این راستا است.
زمانی تا‌کید کرد: «در فامیل هشت نفری زندگی می‌کنم و مسئولیت تمویل مالی خانواده‌ام را دارم با این همه مدارک تحصیلی و تجربه کاری نسبت به آینده‌م خیلی نگرانم اینکه چگونه فامیلم را حمایت مالی بکنم. با آنکه تحصیل کردیم، اما فعلا شرایط قسمی است که مجبور هستم بروم به خانه کسی کار کنم و یا کار شاقه انجام بدهم.»
گفتنی است که این نخستین ممنوعیت برای زنان نیست، بلکه طالبان پس از به قدرت رسیدن محدودیت‌های را در زمینه‌های تعلیم و سپس تحصیل دختران نیز وضع نمودند.
