ده‌ها تن از استادان دانشگاه‌ها، خبرنگاران،فعالان حقوق بشر و جامعه مدنی و نهادهای دفاع از حقوق بشر کارزار «دسترسی به آموزش دختران» را در افغانستان به راه انداخته اند.
این استادن، دانشگاه ها خبرنگاران و فعالان حقوق بشر که شمار شان به ۱۵۸ تن می رسد و نیز ۲۵ نهاد جامعه مدنی و دفاع از حقوق بشر به روز چهارم ماه حمل سال نو هجری خورشیدی این کارزار را به راه انداخته اند.
تمامی این شخصیت ها و نهاد ها در موقف نامه یی از رهبران جهان، ملل متحد، متحدان منطقه ای و سازمان های بین املللی خواسته اند تا اقدامی «هماهنگی و جسورانه یی» را برای باز شدن مکتب های دخترانه در افغانستان انجام دهند.
این فعالان حقوق بشر می گویند که ، گروه طالبان در راستای تامین حقوق زنان و دختران پاسخگو نیستند، از این‌رو باید رهبران و سیاست گران بین‌المللی، فشار‌های دیپلماتیک و سیاسی اثرگذار و فوری را بر این گروه اعمال کنند و به گونه جدی از بازگشایی مکتب های دختران در افغانستان حمایت نمایند.
ین گروه فعالان حقوق بشر در این موقف نامه رهبران سیاسی، عالمان، و جامعه اسلامی را مسوول، دانسته گفته اند که در کنار مدافعان، عدالت‌خواهان و فعالان حق دسترسی دختران به آموزش بایستند.
فعالان حقوق بشر از جامعه جهانی و شورای امنیت ملل متحد می‌خواهند تا برای تامین حقوق بشری مردم به ویژه حقوق دختران و زنان در افغانستان اقدامات عملی را برای بیرون رفت از بحران کنونی روی دست بگیرند.
امروز ۵۵۱ روز از بسته ماندن مکتب های دخترانه در افغانستان می گذرد،طالبان پس از تسلط بر افغانستان در ۱۵ ماه آگست سال ۲۰۲۱ میلادی، دختران بالاتر از صنف ششم را خانه نشین کردند و پس از ان در یک اقدام سخت گیرانه تر دیگر دروازه های تمامی دانشگاه ها را به روی دختران بستند.
این فعالان جامعه مدنی و حقوق بشر محرومیت دختران را از آموزش و تحصیل از سوی طالبان یک کار« شرم آور» و « ننگ تاریخی» دانسته اند
با وجود خواست شماری از رهبران جهان و فشار های درونی و بیرونی برای باز شدن دروازه های مکتب ها به روی دختران، طالبان از این تصمیم شان مبنی بر خانه نشینی دختران، برنگشته اند.
