شماری از خبرنگارانی که پس از تسلط طالبان، افغانستان را ترک کرده‌اند، می‌گویند که در وضیعت نابسامانی در ایران به‌سر می‌برند.
پنج‌تن از این خبرنگاران در گفت‌وگوهای جداگانه به آمو می‌گویند که نزدیک به یک سال است که در ایران در بی‌سرنوشتی زندگی می‌کنند.
این خبرنگاران می‌گویند که از سوی نهاد SNJ (اتحادیه‌ی ملی خبرنگاران) فرانسه به ایران خواسته شده‌اند، اما با گذشت یک‌سال از سوی نمایندگی سیاسی فرانسه در ایران ویزا دریافت نکرده‌اند.
حسین احمدی، که سه سال در تلویزیون راه فردا گزارش‌گر بوده است می‌گوید که هشت ماه پیش به دعوتِ نهاد SNJ (اتحادیه‌ی ملی خبرنگاران) فرانسه برای دریافتِ ویزای بشر دوستانه به ایران خواسته شد، اما تاکنون این نهاد برای دریافتِ ویزای‌اش کاری انجام نداده‌است.
آقای احمدی گفته است که با خانواده‌اش به ایران رفته است و اکنون برای فراهم سازی هزینه‌ی خانواده دست به انجام کارهای سخت زده است.
هارون بصیر، خبرنگار دیگری است که بیشتر از هفت سال در آژانس خبری فرحت کار کرده‌است می‌گوید که هشت ماه پیش SNJ (اتحادیه‌ی ملی خبرنگارانِ) فرانسه برایش گفت که برای اخذ ویزه باید از افغانستان بیرون شود و در هماهنگی با این نهاد به ایران رفت تا در آنجا بتواند ویزای مهاجرت دریافت کند، اما اکنون با بی‌سرنوشتی روبرو شده است.
او در ادامه می‌گوید که سفارت فرانسه برای دریافت ویزای بشردوستانه از خبرنگاران فی نفر ۱۲۰ یورو گرفته است؛ اما تا اکنون این خبرنگاران موفق به دریافت ویزا از سوی نمایندگی سیاسی فرانسه نشده‌اند.
ننگیالی نوری نظامی، که بیش از پنج‌سال در رادیو دانش خبرنگار بوده است او در رژیم نخست طالبان در نتیجه انفجار ماین بینایی خود را از دست داده‌است.
او گفت که پس از تسلط طالبان ناگذیر شده است تا کشور را درک کرده و به ایران پناه بُرده‌است و اکنون در وضعیتِ بد اقتصادی قرار دارد.
آقای نظامی، گفت: «نابینا هستم کاری در توانم نیست. برادر کوچک‌ام را با خود آورده‌ام، شاگرد خیاط است با پول خیاطی مصارف خود و من را برآورده می‌کنند.»
صمیم سادات ۶ سال را مشغول خبرنگاری در رسانه‌های گوناگون بوده‌است.
او می‌گوید که پس از به قدرت رسیدنِ طالبان او دو روز را در زندان این گروه سپری کرده‌است.
او در ادامه می‌گوید که پس از رهایی از زندان طالبان در هماهنگی با نهاد SNJ (اتحادیه‌ی ملی خبرنگاران) فرانسه به ایران رفته است.
آقای صمیم می‌گوید که اکنون در ایران ناگذیر شده تا برای فراهم سازی هزینه‌ی خود دست به کارهای سخت بزند.
طالبان پس از به قدرت‌شان بر افغانستان در ۲۴ اسد سال پار، محدویت‌های را بر رسانه‌ها و کارمندان رسانه‌ای وضع کردند، ادامه‌ی بازداشت، شکنجه و آزار و اذیتِ خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای باعث شد که شماری از آنان به کشورهای دیگر پناهنده شوند.
مرکز خبرنگاران افغانستان در گزارش سالانه‌اش در ماه جدی سال روان گفته است که نسبت به سال گذشته‌ی میلادی، خشونت‌ها در برابر خبرنگاران افزایش دو نیم برابر افزایش یافته است.
در این گزارش آمده است که در سال ۲۰۲۲ میلادی ۲۶۰ رویداد نقض حقوق خبرنگاران و کارمندانِ رسانه‌ای از سوی این نهاد به ثبت رسیده‌است.
