بازار پُر از جنس است و جیب مردم خالی. هنگامی که در بازار کهنه فروشان شهر فیض‌آباد راه می‌روید، با انبوهی از اموال خانه‌های مردم روبه‌رو می‌شوید؛ اموالی که صاحبان شان دل‌های شان را در شهر و دیار خود را برجا گذاشته و مهاجر شده‌اند.
با این حال، شماری از کهنه فروشان در شهر فیض‌آباد مرکز ولایت بدخشان از وضعیت بد کاروبار شان نگران هستند.
آنان می‌گویند که خانواده‌ها اجناس دست دوم را برای فروش به ما امانت می‌دهند؛ اما کسی نیست که آنها را بخرد.
مجیب الله ۴۲ ساله یکی از این کهنه فروشان است. او ۳۰ سال است که کهنه فروشی می‌کند.
وی با اشاره به اینکه تحول سیاسی در سال گذشته روی توان اقتصادی مردم تأثیر منفی داشته‌است، گفت: «بار دیگر در زمان جنگ‌های مجاهدین این وضعیت به وجود آمده بود. مردم اموال خود را به قیمت ناچیز به فروش می‌رساندند و به پاکستان مهاجر می‌شدند. حالا هم بسیاری رفتند و کسی نیست که اموال آنها را از ما بخرد.»
کهنه‌فروشی‌های کابل نیز این روزها مملو از قالین، یخچال، تلویزیون و سایر اجناس منزل است.
نوید، یکی از کهنه فروشان کابل در این باره می‌گوید: «پس از سقوط جمهوریت، بسیاری‌ها برای فروش اموال خود به ما مراجعه می‌کردند؛ اما به روزی رسیده‌ایم که پول نداریم و از مردم چیزی بخریم. حالا هم مردم پول ندارند و از ما خرید کنند.»
حکمت‌الله ۱۸ ماه پیش پس از تسلط طالبان در افغانستان، همه اموال خانه‌ی خود را فروخته و تصمیم گرفت به ایران برود.
او به خبرنگار تلویزیون آمو می‌گوید: «دیگر زمینه‌ی کار برای ما مهیا نبود. زمستان سخت در پیش بود، توانش را نداشتیم، همراه خانم خود مشوره کردم تا اجناس خانه را به فروش برسانیم و کشور را ترک کنیم و راهی ایران شویم. پس از گذراندن سختی‌های بسیار به ایران رسیدیم. پس از مدتی پولیس ایران ما را بازداشت کرد و به افغانستان بازگرداند. حالا توان خرید لوازم خانه را ندارم.»
نزدیک به ۳۰ دکانِ فروش اجناس کهنه در فيض‌آباد، مرکز بدخشان فعال است که پس از تسلط طالبان در کشور مملو از لوازم خانه هستند. کهنه فروشان می‌گویند که هزینه‌ی نگه‌داری این لوازم بالا است و آنها این اجناس را به قیمت ناچیز می‌فروشند.
