نجاران در کندز با اشاره به رکود کاروبارشان می‌گویند که واردات محصولات خارجی و افزایش تولیدات پی وی سی، تأثیر منفی بر کار نجاری آنان گذاشته‌است.
فیض‌الدین، یکی از قدیمی‌ترین نجارهای کندز است که بیش از ۳۰ سال است در این بخش کار می‌کند.
او در کارگاه کوچک خود در کنار ساخت وسایل چوبی، به علاقه‌مندان نجاری را نیز آموزش می‌دهد.
فیض‌الدین می‌گوید: «ما بیش‌تر از چوبی استفاده می‌کنیم که از روسیه وارد می‌شود و از بعضی از چوب‌های معمولی مثل سپیدار از وطن خود ما نیز کار می‌گیریم .»
او با ابراز تأسف از قاچاق چوبِ افغانستان به کشورهای دیگر می‌گوید که چوب چهارتراش از ولایت نورستان، به کشورهای همسایه از جمله پاکستان و ایران قاچاق می‌شود.
این نجار با سابقه درحالی که سال‌های زیادی از عُمر خود را در ساخت محصولات چوبی گذرانده‌است، حالا از بازار بی‌رونقی سخن می‌گوید که وضعیت سیاسی پیش آمده در کشور سبب شده تا وی و هم‌مسلکانش به سختی خرج زندگی شان را تأمین کنند.
سراج‌الدین از کودکی شاگرد دکان نجاری بوده و حالا از آن زمان ۲۵ سال می‌گذرد.
او نیز با اشاره به افزایش تمایل مردم به استفاده از وسایلی که از پی وی سی ساخته می‌شود، می‌گوید که این موضوع بر کار آنان تأثیر منفی گذاشته‌است و باشندگان به جای خرید محصولاتِ وطنی با کیفیت، ترجیح می‌دهند که محصولاتِ بی‌کیفیت پی وی سی را با قیمت بالا خریداری کنند.
وی می‌افزاید که محصولاتی که با چوب ساخته می‌شوند، کیفیت و ماندگاری بیش‌تری در مقایسه با پی وی سی دارند و قیمت آن هم ارزانتر است.
سراج‌الدین گفت: «در سال‌های گذشته صنعت نجاری رونق خوبی داشت؛ ولی اکنون بازار خوبی ندارد و اگر وضعیت به همین‌گونه پیش برود، من و دیگر نجاران مجبوریم شغل خود را عوض کنیم.»
کارگاه‌های نجاری در کندز افزون بر اینکه محلی برای کسب درآمد صاحبان شان هستند، این فُرصت را ایجاد کرده‌اند که نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به یادگیری کار نجاری، برای فراگیری این پیشه در دکان‌های نجاری مشغول به کار شوند.
اما اوضاع ناگوار اقتصادی مردم و کاهش قدرت خرید آنها باعث کسادی بازار نجاری‌ها شده‌است و نجاران می‌گویند که آنها ناگزیر اند که شاگردان شان را مرخص کنند.
