منابع در ولایت غور می‌گویند که بیش‌تر نهادهای مددرسان در این ولایت، به دلیل درخواست ۳۰ درصدی پول از پروژه‌های شان توسط طالبان برای ساخت شاهراه غور-هرات، فعالیت خود را از سر نمی‌گیرند.
یک منبع در یکی از نهادهای مددرسانی غور که نخواست نامش در این گزارش گرفته شود، به خبرنگار تلویزیون آمو گفت: «کمیته‌ای از طالبان برای جمع‌آوری پول به موسسات می‌روند تا ۳۰ درصد پول یا مواد غذایی را که به مردم توزیع می‌شود یا کمک‌های بشردوستانه دارند، به کمیته‌ی آنان که مربوط به ساخت سرک است، تسلیم کنند.»
به گفته‌ی منبع، به همین دلیل است که مسوولان نهادهای مددرسان حاضر نشده‌اند که فعالیت خود را در این ولایت دوباره آغاز کنند و کمک‌های بشر دوستانه را به مردم برسانند.
یک منبع دیگر نیز که در یک موسسه در ولایت غور مشغولِ کار است، گفت: «شما می‌دانید که موسسات براساس برنامه‌ای که دارند، برای مردم افغانستان کار می‌کنند. آنها نمی‌توانند پول یا کمکی را که برای مردم است، به طالبان بدهند تا آنها سرک بسازند.»
این منبع افزود که مردم این ولایت بیش‌تر از هرچیزِ دیگری به غذا و مواد سوخت ضرورت دارند تا در سرمای زمستان از گرسنگی و سردی نمی‌رند.
در همین حال، یک منبع در موسسه‌ی جهانی غذا یا WFP که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، به خبرنگار تلویزیون آمو می‌گوید که این بار نخست نیست که طالبان از کمک‌های بشر دوستانه اخاذی می‌کنند؛ بل بارها کمک‌های بشردوستانه را پس از توزیع از مردم گرفته و در ساخت جاده‌ها از آن استفاده کرده‌اند.
این منبع افزود: «متاسفانه طالبان در بسیاری از ولسوالی‌های ولایت غور، کمک‌های غذایی و غیرغذایی را که توزیع شده، از مردم به بهانه‌ی ساخت سرک پس گرفتند و سپس مسوولان موسسات تصمیم گرفتند تا زمانی که محدودیت‌ها و سوء استفاده از کمک‌های بشردوستانه توسط طالبان برداشته نشود، هیچ فعالیتی انجام نمی‌شود.»
پیش از این نیز تلویزیون آمو گزارش کرده بود که طالبان در بسیاری از ولسوالی‌ها، به ویژه در ولسوالی‌های دولینه، پسابند و مناطق شهر فیروزکوه، کمک‌های توزیع شده‌ی موسسات را از مردم پس گرفته‌اند تا جاده بسازند.
افزایش مشکلات بی‌جاشدگانِ غور در سرمای زمستان
قطع کمک‌های نهادهای مددرسان و گسترش دامنه‌ی ناداری و گرسنگی در این ولایت سبب شده‌است تا مردم و بی‌جا شدگان در وضعیت بد قرار گیرند و حتا از اثر سردی و گرسنگی، عزیزان شان را از دست بدهند.
برخی از خانواده‌های بی‌جا شده و نیازمند در ولایت غور به تلویزیون آمو می‌گویند که به دلیل قطع کمک‌های نهادهای مددرسان، ناداری و بی‌کاری، در وضعیت دشواری قرار گفته‌اند.
ابراهیم، یکی از بی‌جا شدگان ولسوالی جوند ولایت بادغیس می‌گوید: «از ناداری به اینجا آمدم نه کار است و نه هم درآمدی. سه سال می‌شود که به کمک موسسات روزگار خود، زن و سه فرزندم را گذراندم، پس از آنکه طالبان کمک‌های موسسات را بند کردند، خودتان بیایید ببنید که هیچ چیزی برای خوردن و گرم کردن خانه نداریم.»
خانواده‌های نیازمند در ولایت غور از طالبان می‌خواهند که به نهادهای مددرسان اجازه‌ی فعالیت بدهند تا به آنان کمک‌رسانی شود.
اختلاف نظر طالبان در غور در این باره
با این حال، مسوولان محلی طالبان در ولایت غور این ادعای مسوولان نهادهای مددرسان را رد کرده و می‌گویند که هیچ فردی از آنان کمک‌های نهادهای مددرسانی امدادرسان را در ساخت جاده‌ها به مصرف نرسانده و مسوولان این نهادهای مددرسان به بهانه‌های مختلف، بیش از یک ماه می شود که فعالیت‌های‌شان را متوقف کرده‌اند.
عبدالواحد حماس، سخن‌گوی والی طالبان در ولایت غور به خبرنگار تلویزیون آمو می‌گوید: «هیچ کسی مواد موسسات را به سرک مصرف نکرده و نمی‌کند، موسسات بهانه‌جویی می‌کنند و بیش از یک ماه می‌شود که کمک‌های شان را بند کرده‌اند. موسسات اصلن دنبال شفافیت و رساندن کمک به فقرا و مستحقین واقعی نیستند.»
درهمین حال، یک مسوول دیگر طالبان در ریاست اطلاعات و فرهنگ غور می‌گوید که آنان صرف از کارمندان نهادهای مددرسان درخواست پول برای ساخت شاهراه کرده‌اند و نه از نهادهای مددرسان.
محمد حماس، آمر اطلاعات و فرهنگ غور می‌گوید: «از کارمندان خودِ غور که در نهادهای مددرسان وظیفه‌دار استند، در خواست کمک شده، آن هم از معاش خود شان نه از حق فقیر و بی‌نوا.»
پیش از این نیز تلویزیون آمو از جمع‌آوری پول به‌خاطر ساخت شاهراه غور-هرات گزارش کرده بود که از مردم، دکان‌داران و بازرگانان این ولایت، طالبان پول جمع‌آوری می‌کنند.
