بهار در رشته قضا و سارنوالی در دانشگاه کابل تحصیل کرده است، تحصیل برای بهار در دانشگاه کابل کار ساده یی نبود، او با تنگ دستی های زیاد برای مکتب رفتن و رسیدن به دانشگاه مبارزه کرده است.
بهار تنها عضو خانواده اش است که تا رشته لیسانس تحصیل کرده است. او پس از فراغت از دانشگاه، کار را در وزارت امور زنان آغاز کرد.
او می‌گوید که کارمند وزارت امور زنان بود و از کارش خوش‌‌نود بود، با درآمدی که داشت می‌توانست سرپرستی خانواده شش نفری اش را پیش ببرد.
بهار می‌گوید پس از به قدرت رسیدن طالبان در اگست ۲۰۲۱ در افغانستان ، وزارت امور زنان نخستین اداره بود که از سوی طالبان مهرلاک شد و تمامی کارمندان آن خانه نشین شدند.
بهار می گوید: «من که شغلم را با چه مشکلاتی به دست آورده بودم و خوشحال بودم که برای خانوادهٔ ام کمک میکنم، با از دست دادن آن از لحاظ روحی و روانی آن‌قدر ضربه خورده بودم که برگشتن به حالت عادی زمان بسیاری زیاد می خواهد.»
او می‌گوید حالا مجبور شده است کتاب و دفتر چه و کار های اداری را فراموش کند و در گوشه یی از کابل دکانداري کند.
او که در دکانش لوازم آرایشی و بهداشتی زنان را می‌فروشد، می گوید که این کار درآمد زیادی ندارد اما با این در آمد چرخ زندگی خانواده اش را می چرخاند.
بهار می گوید« روز ها از صبح تا شام در انتظار یک مشتری بودن، و بعد با دست خالی به خانه برگشتن افسرده ام ساخته تمام روحیه ام را از دست داده ام، حالت عادی زندگی از دستم رفته به یک انزوای بی برگشت رفته ام.»
این در حالیست که طالبان امروزه زنان را تعلیم، تحصیل، کار و اجتماع حذف کرده اند، طالبان در آخر ماه دسمبر تمامی دانشگاه ها را به روی زنان بستند و چهار روز پس از آن زنان را از کار در تمامی نهاد های مدد رسان خارجی در افغانستان منع کردند.
رفتن به تفریح‌گاه ها، ورزشگاه ها، حمام ها و سفر بی محرم برای زنان منع قرار داده شده است.
این محدودیت ها بر زنان از سوی طالبان در یک و نیم سال گذشته آمار فقر، بیکاری، خشونت های خانواده گی، وضعیت روحی و روانی زنان را در جامعه افزایش داده است.
