جاده وزارت خارجه، یکی از خیابان‌های به شدت محافظت شده از سوی طالبان است.
خیابانی که وزارت خارجه، وزارت اقتصاد، قصر مرمرین، ریاست استخبارات، سفارت چین، سفارت ترکیه و شمار دیگری از نهادهای وابسته به طالبان را به هم وصل کرده است.
در هر دو طرف این خیابان طالبان ایست‌های بازرسی به راه انداخته اند.
از راه چهارراهی زنبق، تنها افرادی می‌توانند وارد این خیابان شوند که کارت‌های مخصوص که از جانب طالبان صادر شده است را داشته باشند.
اما از راه چهارراهی ملک اصغر کارمندان نهادهایی که دفترهای شان در این خیابان است، پس از بازرسی بدنی می توانند داخل شوند. در این ایست بازرسی نزدیک به ۷ طالب مسلح همه روز حضور دارند. هیچ کسی بدون داشتن کارت مخصوص یا اجازه‌ی قبلی نمی تواند از ای طریق وارد جاده‌ی وزارت خارجه شود.
یک باشنده‌ی کابل که خودش در یکی از نهادهای که در این جاده واقع شده است کار می کند، به آمو گفت: «یگانه راه که کارمندان نهادها می توانند با داشتن کارت هویت پس از بازرسی بدنی از جاده عبور کنند، دروازه‌ی پهلوی گلبهار سنتر در چهارراه ملک اصغر است».
اما در ایست بازرسی که در چهارراهی زنبق است روزانه بین ۵ تا ۱۰ تن از نیروهای طالبان به شمول استخبارات این گروه حضور دارند. افراد طالبان از این طریق به هیچ‌کس غیر خود طالبان اجازه‌ی رفت و آمد نمی دهند.
از سوی دیگر یکی از خبرنگارانی که گاهی از این مسیر عبور می کند، به آمو گفت: «هرباری که از این جاده می گذرم، طالبان پس از دیدن کارت هویتم و بازرسی بدنی اجازه‌ی عبور می دهند». او در ادامه گفت: «به چشم خود دیده‌ام کسانی که می خواهند از این سرک بگذرند، اجازه‌ی عبور به آن‌ها داده نمی شود».
این خبرنگار که نمی خواهد نامش در این گزارش ذکر شود، در ادامه گفت که برای وارد شدن به جاده‌ی وزارت خارجه از مسیر چهارراه ملک اصغر باید از دو ایست بازرسی طالبان گذشت.
میرزا محمد یارمند، معین پیشین وزارت داخله به آمو گفت که گذشتن از چندین ایست بازرسی بی هماهنگی با حلقه‌های داخلی طالبان ناممکن است.
او گفت«حمله کننده‌ی انتحاری به احتمال زیاد از سوی افراد بلند رتبه‌ی طالبان با وسایط دولتی انتقال یافته باشد. در غیر آن ممکن نیست که حمله کننده از چندین ایست بازرسی عبور کرده خود را انتحار کند.
کاری که در جمهوریت هم جریان داشت. این نوع افراد با موترهای دولتی انتقال پیدا کرده خود را منفجر می‌کردند.»
در گذشته بیشتر این گونه حمله‌ها از جانب طالبان برای بی‌ثبات سازی دولت پیشین افغانستان انجام می شد. حالا طالبان خود حاکمان کابل اند. در یک و نیم
سال گذشته نتوانسته اند امنیت پایتخت افغانستان را تامین کنند و با حمله‌های روبرو اند که در دو دهه‌ی گذشته خود بانی آن بوده اند.
اکنون یک روز پس از حمله بر وزارت خارجه طالبان، کرن دیکر، کاردار سفارت امریکا برای افغانستان در تویتی نوشته است: «نیاز است بدانیم که حمله در برابر وزارت خارجه چرا و چگونه اتفاق افتاد و چه اقداماتی برای جلوگیری از حمله‌های دیگر انجام خواهد شد. مردم افغانستان و مهمانان خارجی باید بتوانند روی امنیت موثر حساب کنند».
از سوی دیگر محمد رضا بهرامی، سفیر پیشین ایران در افغانستان نیز در یادداشتی در صفحه‌ی تویترش نوشته است: «اگر این فرض پذیرفته شود که هدف ازحادثه تروریستی و تاسف بار روز گذشته مقابل وزارت امور خارجه افغانستان انتقال پیام به طرف خارجی بود، تردیدی نخواهد ماند که رقابت‌های بیرونی زودتر از زمان قابل تصور، به این محیط وارد شده است. شیوه‌ی حکمرانی طالبان نیز این فرآیند بی ثباتی را تسهیل می کند.»
عصر روز چهارشنبه، هنگامی‌که کارمندان وزارت خارجه‌ی طالبان تازه از این وزارت بیرون شده بودند، یک مهاجم انتحاری مواد انفجاری همراهش را در میان آنان منفجر ساخت.
طالبان این حمله را یک «عمل وحشیانه» خوانده اند. این در حالی است که در سال‌های گذشته، طالبان بارها بر نهادهای دولتی و شهرها حمله‌های انتحاری انجام داده اند که از اثر آن هزاران تن جان باخته اند.
دو مقام ارشد وزارت خارجه طالبان کشته شدن ۲۳ تن از کارمندان وزارت خارجه و رخمی شدن ۴ طالب را در این رویداد تایید کرده اند.
مسئولیت این حمله را شاخه‌ی خراسان داعش پذیرفته است.
