باشندگان جوزجان می‌گویند که کمک‌های بشر دوستانه، بربنیاد داشتن شناخت و نزدیکی با طالبان توزیع می‌شود و این کمک‌ها برای افراد نیازمند توزیع نمی‌شود.
عادله خانم نابینایی است که سه دختر کوچک و همسر کهن‌سال ۸۶ ساله دارد.
او در صحبت با تلویزیون آمو می‌گوید که هیچ سرپرستی در خانه ندارد و نیاز به کمک در این زمستان سرد دارد.
این زنِ سرپرست خانواده، با انتقاد از روند توزیع کمک‌های بشردوستانه می‌گوید: «در طول یک‌ونیم سال اخیر، فقط برایم یک‌بار آرد توزیع کرده‌اند و دیگر هیچ کمکی صورت نگرفته‌است.»
منابع در ولایت جوزجان در گفت‌وگو با تلویزیون آمو تأیید می‌کنند که شماری از مسؤولان طالبان در حال خرید خانه در مرکز ولایت جوزجان با قیمت‌های بلند هستند. اشخاصی که خانه خریداری کرده‌اند، در حیف و میل کمک‌های بشر دوستانه دست داشته و به خبرنگاران دستور می‌دهند که آمار این کمک‌ها را چند برابر بیش‌تر گزارش کنند.
یکی از کارمندان دولتی در جوزجان که اجازه‌ی نشر نامش را در این گزارش نداده‌است، می‌گوید که روند توزیع کمک‌های بشر دوستانه در جوزجان منصفانه نیست. افراد مسلحِ بعضی از رؤسای دولتی که در توزیع کمک‌های بشر دوستانه نقش دارند، با مردم رفتار خوبی ندارند. آنها در هنگام توزیع مواد غذایی، به بهانه‌ی نظم نداشتن، مردم را لت‌وکوب می‌کنند و در حین توزیع از مردم پول می‌گیرند.
او چشم‌دید خود را در یکی از مراکز توزیع کمک‌ها برای مردم از سوی مسؤلان طالبان این گونه بیان می‌کند: «در یکی از روزها که در ریاست میکانیزه بسته‌های کمکی آرد برای مردم توزیع می‌شد، روح‌الله سراجی با یک تن از خبرنگاران جوزجان دعوا داشت که باید در گزارشش ۵۰ بوری آرد را ۱۵۰ بوری آرد بنویسد؛ اما خبرنگار می‌گفت که این خیانت به مردم است.»
این شاهد عینی افزود: «رییس مبارزه با حوادث ۳۶ لک افغانی را در مرکز شهر شبرغان برای خود خانه و ۴ لک افغانی را نیز موتر خریده‌است.»
در همین حال، یک منبع دیگر در ولایت جوزجان می‌گوید که فرمانده پولیس طالبان در ولایت جوزجان نیز یک خانه در مرکز ولایت جوزجان به مبلغ ۴۰ لک افغانی خریده‌است.
این در حالی است که شهروندان در سراسر کشور از روند توزیع کمک‌ها انتقاد کرده و می‌گویند که کمک‌های بشر دوستانه، براساس داشتن نزدیکی و شناخت با طالبان توزیع می‌گردد و افراد مستحق و نادار از آنها بهره‌مند نمی‌شوند.
برنامه‌ی جهانی غذا در ۱۹ سنبله‌ی سال جاری در صفحه‌ی توییترش اعلام کرد که برای ۲۱ میلیون نفر در افغانستان، کمک‌های غذایی را فراهم کرده‌است. با این حال، صدها هزار نفر با مشکل تأمین موادغذایی روبه‌رو هستند و کودکان و زنان نادار برای پیدا کردن لقمه نانی در جاده‌ها، گدایی می‌کنند.
