نصرالله، باشنده‌ی روستای مومند قشلاق ولسوالی امام صاحب ولایت کندز به خاطر درمان چشمش ناگزیر شدهاست، دختر ۵ ساله‌اش را در بدَل ۸۰ هزار افغانی بفروشد.
نصرالله می‌گوید: «ما مردم دهقان‌کار و مزدورکار هستیم. خودم مزدوری مردم را می‌کنم. در یک جایی کار می‌کردم و چوب میده می‌کردم که خطا خورد و به چشمم خورد. زخمی شدم و یک چشمم بینایی‌اش را از دست داد. پیش داکتر رفتم. در اول داکتران برایم گفتند که به‌خاطر عملیات چشمم ۹۲ هزار افغانی ضرورت است؛ ولی ما پول نداشتیم که روزگار خود را بگذرانیم، چه برسد به این اندازه پول که به خاطر تداوی چشمم داشته باشم، حیران ماندم که چیکار کنم. خودم تنها نان‌آور خانه هستم و اگر چشم خودم را تداوی نکنم، شاید کار کرده نتوانم.»
او در ادامه گفت: «کوشش کردم از کسی قرض بگیریم؛ اما کسی برایم قرض نداد، هر روز که می‌گذشت، وضعیتم خیلی خراب‌تر می‌شد. مجبور شدم که دختر پنج ساله‌ام را که با هزاران خون دل بزرگ کرده‌ام، به فروش بگذارم، دخترم را به یک شخص از همان قشلاق خود ما ۸۰ هزار افغانی فروختم، دیگر چاره نداشتم.»
نبود کار و افزایش ناداری در کشور سبب شدهاست تا بعضی از خانواده‌ها دست به فروش فرزندان شان بزنند.
در همین حال، عین‌الدین پدر نصرالله می‌افزاید: «پسرم ۳۰ ساله است و عُمر خود را در مزدور کاری گذرانده است. او مجبور شد برای درمان چشم خود، نواسه‌ی پنج ساله‌ام را ۸۰ هزار افغانی بفروشد. حالا پسرم را به خاطر تداوی به کابل آوردیم.»
او ادامه داد: «نواسه‌ام را ۲۳ روز پیش فروختیم و کسی که او را خریده، برای ما یک ماه مهلت داده تا پولش را پس بدهیم. اگر پول آن شخص را برایش ندهیم، نواسه‌ی پنج ساله‌ام را می‌برَد. از هم‌وطنان خواهش می‌کنم که ما را کمک کنند.»
این در حالی است که پس از سقوط نظام جمهوریت در افغانستان و روی‌کار آمدن دوباره‌ی طالبان، فروش فرزندان از سوی خانواده‌های نادار به دلیل افزایش فقر در ولایت‌های گوناگون کشور بیش‌تر شدهاست.
