ده‌ها دانش‌جوی دختر و پسر از دانشگاه دای‌کندی فراغت یافتند. به گفته‌ی مسؤولان این مؤسسه‌ی آموزشی، ۱۱۸ تن از این دانش‌جویان دختر و ۶۰ تن دیگر پسر هستند که از دانشکده‌های تعلیم و تربیه و زراعت در چهارمین دوره‌ی تحصیلی این نهاد فارغ شده‌اند.
جشن فراغت آنها به روز شنبه، سوم دسامبر در شهر نیلی با حضور خانواده‌های این دانش‌جویان، استادان مؤسسه‌ی تحصیلات عالی دای‌کندی و مقام‌های محلی طالبان برگزار شد.
دانش‌آموختگان از این که توانسته‌اند فارغ شوند، احساس خوش‌حالی می‌کنند؛ اما می‌گویند که مدت تحصیل آنها با محدودیت‌های زیادی به همراه بوده‌است.
نگرانی از سرنوشت زنان
نازدانه ابراهیمی که از رشته‌ی بیولوژی دانشکده‌ی تعلیم و تربیه فارغ شده، احساس خوبی دارد که توانسته‌است این روز را جشن بگیرد؛ اما از وضعیت حاکم بر زنان و دختران در کشور ابراز نگرانی می‌کند. به گفته‌ی او، باید موانع در برابر زنان رفع و زمینه‌ی کار برای آنها فراهم شود.
او می‌افزاید: «اگر روند کنونی ادامه یابد، زنان از تمام فعالیتها حذف خواهند شد.»
به گفته‌ی وی، آنها دانشگاه را در شرایطی تمام کردند که شیوع ویروس کرونا از یک طرف و دوری راه و کمبود امکانات از طرف دیگر، چالش‌های زیادی را فرا راه آنها گذاشته بود.
مؤسسه‌ی تحصیلات عالی دای‌کندی نزدیک هشت کیلومتر از مرکز شهر نیلی فاصله دارد و به دلیل نداشتن سیستم منظم ترانسپورت شهری، دانش‌جویان مجبورند که پیاده یا هم با پرداخت کرایه‌ی زیاد موتر، خود شان را به آنجا برسانند.
نازدانه از وزارت تحصیلات عالی طالبان می‌خواهد که مؤسسه‌ی تحصیلات عالی دای‌کندی را ارتقا داده و رشته‌های دیگر تحصیلی را نیز در آن بگنجاند.
از والدینم سپاس‌گزارم
فاطمه حسینی که از رشته‌ی جنگل‌ها و باغ‌داری دانشکده‌ی زراعت فارغ شده‌است، نیز احساس خوشی دارد.
فاطمه می‌گوید که پس از آنکه طالبان برای بار دوم تسلط یافتند، دچار بیماری روانی شده بود و امید نداشت که دیگر روی دانشگاه را ببیند. او امروز خوش‌حال است که چهار سال دانشگاه را به خوبی پشت سر گذاشته‌است.
با آن هم، او این دوره را به سادگی سپری نکرده‌است.
به گفته‌ی وی، در مؤسسه‌ی تحصیلات عالی دای‌کندی حتا آنها به یک کتاب‌خانه‌‌ی کوچک هم دست‌رسی نداشتند و مجبور بودند به دلیل دوری موقعیتِ مؤسسه از شهر، سالانه ۳۰ هزار افغانی کرایه‌ی موتر بدهند.
او می‌افزاید که اقتصاد خانواده‌ی شان ضعیف است و از والدینش سپاس‌گزار است که او را حمایت کردند.
با این همه، فاطمه از سایر دختران می‌خواهد که هیچ وقت دست از آموزش برندارند و از مسئولان اداره‌ی طالبان می‌خواهد که برای آنان زمینه‌ی کار را مساعد کنند.
حفیظ‌الله، دانش‌آموخته‌ی دیگری‌ست که از رشته‌ی ریاضی دانشکده‌ی تعلیم و تربیه فراغت یافته‌است. او نیز در کنار داشتن دیگر چالش‌ها می‌گوید که در هنگام آموزش به خواب‌گاه دست‌رسی نداشتند و این باعث شده بود که او و هم‌صنفی‌هایش، به ويژه دختران، با چالش‌های زیادی روبه‌رو شوند. او نیز نگران پیدا کردن کار است و از مسؤولان اداره‌ی طالبان می‌خواهد که زمینه‌ی شغل را برای جوانان فراهم کنند.
با این حال، محمد ناصر حنظله، رییس مؤسسه‌ی تحصیلات عالی دای‌کندی با تأیید چالش‌ها در این نهاد می‌گوید که خوش‌بین است که در سال‌های آینده از طریق نهادهای رسمی یا غیررسمی بتوانند مشکل خواب‌گاه دانش‌جویان را حل کنند؛ اما می‌گوید که در حال حاضر وعده‌ای داده نمی‌تواند.
امین‌الله عبید، والی طالبان در دای‌کندی، در محفل فراغت دانش‌جویان گفت که تلاش می‌کند که برای شماری از این دانش‌آموختگان، زمینه‌ی کار فراهم شود.
