شماری از افراد دارای معلولیت می‌گویند که از ۱۵ ماه به این سو از آغاز حاکمیت طالبان، تنخواه آنان پرداخته نشده است.
آنان از زندگی دشوار در این مدت سخن می‌گویند و می‌گویند برای رسیدگی به نیازهای خانواده شان به کارهای سخت رو آورده اند.
سید مومن یکی از این افراد، که یک پایش قطع است، می‌گوید در ۱۵ ماه گذشته هیچ نهادی به وی کمک نکرده است.
او می‌گوید برای پیدا کردن لقمه نانی ناگذیر شده است بوت دوزی کند.
او می‌افزاید: «در حکومت گذشته سالانه ۶۰ هزار افغانی معاش داشتم. از وقتی که طالبان آمدند معاش ما قطع شده. هر روز می‌گویند به مردم کمک می‌کنند؛ ما که معلول استیم نیاز داریم کسی به ما کمک نکرده اند.»
عبدالهادی که در حکومت پیشین پولیس بود، هر دوپایش در انفجاری قطع شده و خانه نشین شده است می‌گوید که پدر پنج کودک است اما هیچ درآمدی ندارد.
او می‌افزاید: «ناتوان و بی چاره استم کار کرده نمی توانم از وقت که طالب ها آمدن معاش ما را نمی دهند روزها رفتم پشت دروازه شهداو معلولین جواب رد داد اند گفتن منتظر باشیید. مشکلات اقتصادی روانی ساخته مرا نمی توانم به اولاد هایم لقمه نانی ببرم.»
افراد دارای معلولیت می‌گویند که حکومت پیشین برای تمامی کسانی که در جنگ‌ها معلول شده بودند و یا کسانی که از هنگام تولد معلول بوده اند، حقوقی مشخص ساخته بود و برای شان اندکی تنخواه می‌پرداخت.
محمد نعیم که نابینا است می‌گوید حقوقی داشت اما اکنون با دشواری زندگی می‌کند.
او می‌گوید: « با آمدن طالبان حق ما پرداخت نمی شود ما که ناتوان استیم کار کرده نمی توانیم کمک برای ما نمی شود و حال معاش ما را طالبان پرداخت نمی کنند. در این یک سال قدرت به دست طالبان است نان خوردن را به سختی پیدا می کنم.»
وزارت شهدا و معلولین که زیر اداره طالبان است به تماس های خبرنگار آمو در این باره حاضر به پاسخ گویی نشده است. بربنیاد آمارهای بنیاد آسیا در سال ۲۰۱۹ میلادی، چهار و نیم میلیون تن از شهروندان افغانستان دارای معلولیت هستند.
