شماری از فعالان حقوق زن، با انتقاد از نشر آگهی‌نامه‌ی پسین اتحادیه‌ی اروپا در واکنش به‌محدودیت‌های اخیر طالبان می‌گویند که صدور چنین آگهی‌نامه‌ها، هیچ تأثیری بر وضعیت زنان نخواهد گذاشت.
روز دوشنبه‌ی هفته‌ی جاری، اتحادیه‌ی اروپا در یک آگهی‌نامه‌ی رسمی با انتقاد از اقدام‌ها و ایجاد محدودیت‌های اخیر طالبان در برابر زنان افغانستان تأکید کرد که وضع این محدودیت‌ها از سوی طالبان، افزون بر نقض حقوق زنان، با تعهدات اولیه‌ی این گروه در تضاد است.
در این آگهی‌نامه هم‌چنان بربسته ماندن دروازه‌ی مکتب‌ها بر روی دختران نیز اشاره شده‌است. اتحادیه‌ی اروپا از طالبان خواسته‌است که بربنیاد قوانین بین‌المللی، به‌حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان احترام بگذارند.
نشر این آگهی‌نامه‌ها تأثیری بر وضعیت زنان در افغانستان ندارد
در همین حال، شماری از فعالان حقوق زن بر این باور اند که انتشار چنین آگهی‌نامه‌هایی از نشانی‌های مهم، مانند اتحادیه‌ی اروپا، تأثیرات مثبتی بر وضعیت زنان در افغانستان خواهد داشت و در وارد کردن فشار بر طالبان برای تغییرِ موقف آنان، کمک خواهد کرد؛ اما عده‌ی دیگر از زنان صدور این آگهی‌نامه‌ها را مؤثر نمی‌دانند.
سحر ساحل، یکی دیگر از فعالان حقوق زن باور دارد که صدور چنین آگهی‌نامه‌ها، هیچ تأثیری بر وضعیت زنان نخواهد گذاشت.
به باور خانم ساحل، تا زمانی که اقدام‌های عملی برضد گروه طالبان راه‌اندازی نشود؛ نشر چنین آگهی‌نامه‌هایی، تأثیری بر عمل‌کرد این گروه نخواهد داشت.
او ادامه داد: «هیچ‌کس نمی‌تواند از محدودیت‌هایی که در این ۱۵ ماه در برابر زنان وضع شده و در حال افزایش است، چشم‌پوشی کند. تا هنوز ما شاهد اقدام عملی از سوی هیچ سازمان جهانی، به‌ویژه سازمان ملل متحد نیستیم. هرگاه ظلمی بر زنان افغانستان صورت بگیرد، این سازمان‌ها تنها نقد می‌کنند و اعلامیه صادر می‌نمایند.»
مردم افغانستان قربانی معامله‌ی دوحه شدند
محبوبه اسلامی، استاد دانشگاه بر این باور است که مردم افغانستان قربانی معامله‌ی دوحه شده‌اند.
او در ادامه گفت: «حالا که تمام آزادی‌های فردی و اجتماعی از مردم افغانستان سلب شده و مردم از زندگی عادی‌شان محروم شده‌اند، اتحادیه‌ی اروپا اعلامیه صادر می‌کند. آیا اتحادیه‌ی اروپا خبر نبود که طالبان یک گروه تروریستی است و به هیچ اصولی پای‌بند نیست؟ همین‌ها بودند که پشت درهای بسته، معامله‌ی ننگین را در دوحه انجام دادند و مردم افغانستان را به‌یک گروه تروریستی سپردند.»
اسلامی، ادامه‌ی فرستادن پول به این گروه را به‌معنی حمایت از طالبان دانست و ادامه داد: «اگر جامعه‌ی جهانی، به‌ویژه امریکا می‌خواهد اشتباهات خود را جبران کند، هیچ‌گاه طالبان را به‌عنوان یک حکومت به‌رسمیت نشناسند، فشارها را بر این گروه افزایش دهند و عمل‌کرد ضد بشری طالبان را نقد کنند.»
این آگهی‌نامه‌ها، هشداری برای طالبان است
اما شکریه بارکزی، یک‌تن از منتقدان طالبان و عضو پیشین مجلس نمایندگان در دوره‌ی جمهوریت می‌گوید: «هر اعلامیه‌ای که از سوی نهادهای بین‌المللی نسبت به‌قضایای افغانستان منتشر می‌شود، نوعی هشدار برای طالبان است و ممکن است این فشارها بیش‌تر شود. چنین اعلامیه‌هایی که نسبت به‌نقد عمل‌کردهای طالبان مبنی بر نقض حقوق زنان و نقد محدودیت این گروه در برابر زنان صادر می‌شود، در حقیقت حمایت از زنان افغانستان است.»
بارکزی، اقدام‌های طالبان را ضد انسانی و اسلامی می‌داند و می‌گوید: «طالبان با این عمل‌کردهای شان نه‌تنها خود؛ بلکه افغانستان را به‌چالش می‌کشند.»
این فعال حقوق زن امیدوار است تا در نهایت صدور چنین آگهی‌نامه‌هایی منجر به واکنشِ واقعی از نشانی جامعه جهانی در قبال افغانستان شود: «اگر طالبان هم‌چنان به اقدامات ضد بشری‌شان ادامه دهند و به‌گرفتاری‌های خودسر شان پایان ندهند، این گروه با چالش بزرگ‌تری مواجه خواهد شد و شاید به براندازی نظام شان بینجامد.»
این درحالی است که طالبان در یک اقدام تازه دستور داده‌اند که زنان حق رفتن به‌حمام و پارک‌های تفریحی را ندارند. هم‌چنان گفته‌هایی وجود دارد که طالبان قرار است دروازه‌ی دانشگاه‌ها را به‌روی دختران ببندند.
