شماری از خانواده‌هایی که در نبردهای سال‌های پسین آواره شده اند می‌گویند که همزمان با نزدیک شدن زمستان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند و به کمک‌های عاجل نیازمند هستند.
شماری از این خانواده‌ها در چهار راه قنبر در شرق کابل زندگی می‌کنند می‌گویند شب و روز آنان زیر خیمه‌ها سپری می‌شوند.
محمد هاشم، باشنده اصلی کندز، می‌گوید که با خانواده هشت نفری‌اش زیر یک خیمه در این بخش کابل زندگی می‌کند.
او که از ناحیه کمر مصدوم است پسر نه ساله اش مجبور است برای مخارج خانواده خود در پس‌کوچه‌های کابل آهن کهنه جمع آوری کند.
آقای هاشم می‌گوید: «هیچ نوع کمک که چند روز به شکم ما را سیر کرده باشد برای ما نشده است. خیلی می‌ترسم که در زمستان چی خواهیم کرد.»
او از نهادهای بشردوستانه می‌خواهد در فصل زمستان با خانواده‌های آواره کمک‌های مورد نیاز را انجام دهد.
گل محمد ۶۰ ساله، باشنده اصلی پکتیکا، می‌گوید پس از وقوع زلزله در ولسوالی گیان پکتیکا دار و ندارش را ازدست داد و اکنون در یکی از اردوگاه‌های بیجاشدهگان در منطقه پلچرخی کابل زیر یک خیمه زندگی می‌کند.
او می‌گوید اعضای خانواده اش ۱۲ تن هستند و همه زیر یک خیمه زندگی می‌کنند.
گل محمد می‌افزاید: «خیلی از خیمه‌ها لچ هستند. در زیر نم زندگی می‌کنیم. کمبود دوا است که زنان واطفال ما بامشکلات زیادی مواجه هستند، مواد خوراکی ماکم است. اگر در زمستان در همین وضعیت قرار داشته باشیم، از گرسنگی و سرما بسیاری از اطفال و سالخورده در این کمپ هلاک خواهند شد.»
گل بی بی، باشنده اصلی لغمان، که پس از تحولات اخیر به کابل آمده است، می‌گوید شوهرش بیمار است و مسوولیت‌های خانواده را به تنهایی بر دوش دارد.
این پایان ماجرا نیست بلکه صدها خانواده بعد ازسقوط جمهوریت به دلایل مختلف ازمناطق اصلی شان به نقاط دگر کشور بیجا شده اند، سیلاب های لوگر
منابع مختلف به آمو گفته اند که شماری از خانواده‌ها به گونه اجباری از سوی طالبان از خانه‌های شان در مناطق مرکزی کشور بیرون شده اند و در بخش‌های دیگر کشور آواره شده اند.
آمارهای مرکز بین المللی نظارت بر جابجایی (آی دی ام سی) از ماه حمل نشان می‌دهند که پس از سقوط نظام پیشین در افغانستان، شمار بیجاشدگان داخلی به ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار رسیده است. این نهاد می‌گوید که بیشترین این بیجاشدهگان از بهر نبردها نیست.
بر بنیاد آمارهای این نهاد، همه ساله ۳۸۰ هزار تن در بخش‌های مختلف افغانستان از خانه‌ها و مناطق شان بیجا می‌شوند.
