راحله یوسفی، مسؤول رستورانت تازه ایجاد شده در شهر مزارشریف می‌گوید که این رستورانت، به‌منظور ایجاد انگیزه برای خودکفایی بانوان ایجاد شده و زنان دیگر نیز می‌توانند با این‌گونه ابتکارها، زمینه‌های کاریابی را برای زنان فراهم کنند.
وی می‌افزاید: «در این رستورانت ۲۰۰ هزار افغانی سرمایه گذاری کردم و از سایر زنان و دختران می‌خواهم تا بیایند و همچون ابتکاراتی را برای زنان انجام دهند.»
او با بیان این‌که زنان باید از خانه‌های شان بیرون برآیند، زحمت بکشند و کار کنند، گفت: «تقاضای پول از شوهر، پدر و مادر، کار شایسته‌ای نیست، به‌جای آن خود شان (زنان) همت کنند و صاحب کار و بار شوند.»
بانو یوسفی می‌گوید که این آغاز کار اوست و تلاش خواهد کرد تا کار خود را گسترش بدهد.
پس از به‌قدرت رسیدن طالبان، این نخستین بار است که یک بانو در ولایت بلخ، رستورانت ویژه‌ی زنان را ایجاد کرده‌است.
در همین حال، برخی از زنان در شهر مزار شریف، از ایجاد این محل ابراز خوشی کرده و از سایر نهادها می‌خواهند که زمینه‌ی اشتغال‌زایی برای زنان را در بیرون از منازل فراهم سازند.
ریحانه، یکی از مشتریان این رستورانت می‌گوید: «اولین بار است که این‌جا آمدم و بدون هیچ‌گونه ترسی نان می‌خورم. ایجاد این رستورانت، بهانه‌ی خوبی برای بیش‌تر شدن فعالیت زنان است و مسوولان باید سهولت‌های بیش‌تری را برای زنان فراهم سازند.»
محبوبه، یکی دیگر از زنان باشنده‌ی ولایت بلخ است. او با ابراز خوش‌حالی از این ایجاد این ابتکار گفت: «خوش‌بختانه یک رستورانت مخصوص زنان، به ابتکار و هزینه‌ی شخصی یک خانم ایجاد شده و حالا خانم‌ها می‌توانند در فضای مصون نان بخورند.»
او ادامه داد: «هر خانم حتا اگر تجارت خُرد هم داشته باشد، می‌تواند زمینه‌ی کار را برای سایر زنان ایجاد کند تا جامعه از فقر رهایی یابد.»
درحالی که در یک‌سال پسین، طالبان محدودیت‌های زیادی را در برابر زنان در افغانستان ایجاد کرده‌اند؛ اما حضور زنانی مثل راحله یوسفی، می‌تواند سبب ایجاد انگیزه برای دیگران باشد تا خود و توانایی‌های شان را باور کنند.
امام‌الدین ثنایی زاده، رئیس اتاق تجارت و صنعت طالبان در ولایت بلخ، در این باره می‌گوید: «ما به‌خاطر این‌که مشکلات زنان بیش‌تر شده‌است، از زنانی که عضویت اتاق تجارت را دارند، حقِ عضویت نمی‌گیریم؛ چون مشکلات آن‌ها را درک می‌کنیم، به‌همین خاطر تمام موارد برای شان رایگان است.»
این رستورانت در حالی از سوی یک زن در شهر مزارشریف (مرکز ولایت بلخ) ایجاد شده‌است که پس از سقوط نظام جمهوریت و به‌قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان در کشور، زنان از حقِ کار، آموزش و آزادی‌هایی فردی و اجتماعی محروم شده‌اند.
