یونیسف، سازمان حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، برای بیش از ۱۰ هزار کودک در ولایت دای‌کندی که به‌دلایلی از مکتب باز مانده‌اند، صنف‌های تسریعی (این صنف‌ها به کودکان این فرصت را می‌دهد که دو صنف را در یک‌سال بخوانند تا بتوانند در مکتب‌های دولتی ثبت‌نام کنند) ایجاد می‌کند.
عزیز مهدی از مسؤولان مؤسسه‌ی رفاه اجتماعی «راهِ رهنورد» که مسؤولیت اجرای این پروژه را در ده ولسوالی دای‌کندی برعهده دارد، می‌گوید: «ما با حمایت مالی یونسیف ۳۵۵ باب مکتب محلی و تسریعی را راه‌اندازی خواهیم کرد.»
۴۲۶ آموزگار برای این طرح آموزشی استخدام شده‌اند و این طرح، دانش‌آموزان هفت تا ۱۵ ساله زیر پوشش آموزشی قرار می‌دهد. دانش آموزانی که در مناطق دور دست زندگی می‌کنند، در اولویت این طرح آموزشی قرار دارند.
رحمت‌الله مدثر، رئیس معارف طالبان برای دای‌کندی، با قدردانی از یونیسف، گفت: «نیاز است که در تطبیق این برنامه، شفافیت وجود داشته باشد. آموزگاران زن باید حجاب داشته باشند و مردان ریش داشته و دستار ببندند.»
باقر نجاتی، یکی از پدرانی است که قرار است دخترش در روستای «تاس محمود»، در شش کیلومتری شهر نیلی، با عملی‌سازی این طرح، درس بخواند.
او می‌گوید که در نزدیکی روستای شان، مکتب دخترانه نیست و مکتب از آنان فاصله‌ی زیاد دارد. وی می‌افزاید: «امیدوار هستم با ایجاد صنف تسریعی، دخترم درس بخواند و باسواد شود.»
آقای نجاتی علاوه می‌کند: «دست کم ۳۰ کودک در روستای ما، با شامل شدن در این مکتب، دیگر از تعلیم باز نمی‌مانند.»
وضعیت معارف در دای‌کندی
بربنیاد آمارهای ریاست معارف دای‌کندی، در این ولایت ۴۴۲ مکتب دولتی فعال وجود دارد که از این میان، ۵۰ درصد آن‌ها ساختمان ندارد.
به گفته‌ی مسؤولان ریاست معارف طالبان در دای‌کندی، ۱۶۴ هزار دانش‌آموز که نزدیک به ۴۸ درصد آنان را دختران تشکل می‌دهند، در این ولایت مشغول آموزش استند.
در کنار نبود ساختمان مکتب‌ها، کم‌بود آموزگار و دست‌رسی نداشتن دانش‌آموزان به کتاب و مواد درسی، از چالش‌های دیگر فراراه آموزش و پروش در دای‌کندی گفته می‌شود.
با این حال، مسؤولان ریاست معارف طالبان در دای‌کندی می‌گویند که از ۵ هزار و ۸۶۴ بست آموزگاران در مکتب‌های این ولایت، ۳هزار و ۳۶۴ آموزگار موجود بوده و ۲ هزار و ۵۰۰ آموزگار دیگر کم‌بود است.
به‌گفته‌ی این مسؤولان، مکتب‌های دای‌کندی با کم‌بود نزدیک به‌‌یک میلیون کتاب درسی نیز روبه‌رو است.
ولایت دای‌کندی در مرکز افغانستان، نزدیکِ ۴۵۹ کیلومتر از کابل، پایتخت کشور فاصله دارد و نزدیک به ۹۰ درصد باشندگان این ولایت، مصروف کشاورزی استند و در ۲۰ سال گذشته، کم‌ترین برنامه‌های توسعه‌ای در آن‌جا عملی شده‌است.
امسال به‌دلیل خشک‌سالی و افزایش بی‌کاری، مشکلات مردمِ دای‌کندی بیشتر از هر سال دیگر است.
