کمبود آب آشامیدنیِ بهداشتی از مشکلاتی است که در این اواخر دامنگیر باشندگان شهر زرنج (مرکز ولایت نیمروز) شدهاست.
شماری از باشندگان مرکز این ولایت میگویند که به دلیل نبود آب بهداشتی، آنان مجبور اند که ۱۰ لیتر آب تصفیه شده را نزدیک به ۵۰ افغانی خریداری کنند.
شبنم یکی از باشندگان شهر زرنج در این باره میگوید: «ما آب درست و قابل استفاده نداریم. آب دریاچههای ولایت نیمروز قابل خوردن نیست و بسیار کثیف است. ما در حال حاضر از آب تصفیه شده استفاده میکنیم که قیمت آن هم بسیار بالا است. هر ۱۰ لیتر آب را تا ۶۰ افغانی میخریم که حالا توان خرید آن را هم نداریم.»
گفته میشود که هماکنون بسیاری از خانوادهها در شهر زرنج که توان مالی برای خرید آب آشامیدنی بهداشتی را ندارند، از آب غیرصحی و شور استفاده میکنند.
آمنه یکتن از فعالان جامعهی مدنی در ولایت نیمروز با تأیید سخنان باشندگان این ولایت گفت: «نبود آب آشامیدنی صحی یک مُعضل جدی است که سالهاست مردم این ولایت با آن دست و پنجه نرم میکنند».
او تاکید کرد که مسؤولان باید به این مشکل باشندگان نیمروز توجه کنند.
در همین حال، مولوی احسان الله احسان مسؤول آبرسانی شهر زرنج با پذیرفتن مشکلات مردم در تأمین آب آشامیدنی صحی میگوید که برای حل این مشکل در سال جاری، چاههای سولری زیادی حفر کردهاند.
احسان میافزاید که در آینده نیز برنامههایی را بهمنظور ایجاد تصفیهخانهی آب و حفر چاههای بیشتر برای تهیهی آب آشامیدنی درست به مردم نیمروز رویدست خواهند گرفت.
همزمان با ابراز نگرانی و شکایت باشندگان نیمروز از کمبود آبِ آشامیدنی بهداشتی در این ولایت، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) کار ساخت سه شبکهی آبرسانی را به هزینهی ۲۱ میلیون افغانی در ولسوالی چخانسور آغاز کردهاست.
هُمایون سعادتخیل، مسؤول نهاد کوار در ولایت نیمروز در این باره میֱگوید:«با بهرهبرداری از این پروژهها، ۵۴۰ خانواده از آب آشامیدنی بهداشتی بهرهمند خواهند شد.»
او در ادامه گفت: «از این پروژه، ساکنان هفت روستا مستفید خواهند شد.»
ساکنان این روستاها با ابراز خرسندی از تطبیق این پروژه میگویند که با ساخت این پروژه، مشکلات آنها برای تأمین آب آشامیدنی صحی حل میشود.
دین محمد باشندهی ولسوالی چخانسور که سالها از نبود آب آشامیدنی بهداشتی در روستای شان رنج میبُرد، در این باره گفت: «ما روزانه آب خوردن خود را از یک چاه عمیق که چهار کیلومتر از قریهی ما دورتر است، تهیه میکنیم.»
عبدالستار باشندهی دیگر این ولسوالی با ابراز خرسندی از تطبیق این پروژه خاطرنشان کرد که هر روز سه یا چهار کیلومتر راه میروند تا به آب بهداشتی برسند.
در حالی شبکههای آبرسانی در ولسوالی چخانسور ساخته میشود که هم اکنون، بیشتر ساحات این ولایت مشمول مرکز آن، آب آشامیدنی بهداشتی شان را خریداری میکنند.
دسترسی نداشتن مردم به آب آشامیدنی صحی تنها محدود به ولایت نیمروز نیست؛ مردم در شهرهای بزرگ کشور مثل کابل هم با این مشکل روبهرو استند. آنها مجبورند برای جلوگیری از بیماری درحالی که وضع اقتصادی خوبی ندارند، آب صحی را خریداری و مصرف کنند.