شورای پناهندگان ناروی هشدار داده است که کاهش شدید کمک‌های مالی از سوی کشورهای کمک‌کننده، باعث کاهش چشمگیر خدمات بشردوستانه در افغانستان شده و این کشور را در آستانه فاجعه قرار داده است.
به گفته این شورا هزاران خانواده آواره در غرب کشور با کمبود غذا، آب، سرپناه و خدمات صحی دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ در حالی‌که بسیاری از کودکان برای تأمین نان شب، پلاستیک جمع‌آوری می‌کنند.
براساس گزارش تازه شورای پناهندگان ناروی خانواده‌های آواره در غرب افغانستان، به‌ویژه در ولایت هرات، به دلیل کاهش کمک‌های بین‌المللی، اکنون در شرایطی زندگی می‌کنند که از ابتدایی‌ترین نیازهای انسانی محروم شده‌اند.
طبق این گزارش زنان، مردان و کودکان در زاغه‌های غیررسمی و شهرک‌های موقت در اطراف شهرها زندگی می‌کنند و با نبود غذا، سرپناه، خدمات صحی و آموزشی روبه‌رو هستند.
دین‌محمد، ۳۸ ساله، که در سال ۲۰۱۷ از ولایت بادغیس به دلیل خشکسالی و درگیری آواره شده، اکنون با خانواده ۱۰ نفری خود در یکی از این روستا در حومه هرات زندگی می‌کند.
او می‌گوید: «ما غذا، آب یا سرپناه کافی نداریم و هر ده نفر در یک اتاق کوچک زندگی می‌کنیم. برای پیدا کردن کار به شهر می‌روم، اما چیزی پیدا نمی‌شود. حتی پسر بزرگم را فرستاده‌ام تا پلاستیک جمع کند تا بتوانیم چیزی برای خوردن داشته باشیم.»
در روستای کهدستان، یکی از سکونت‌گاه‌های غیررسمی در بیرون از شهر هرات، قطع فعالیت شورا پناهندگان ناروی تأثیر جدی بر زندگی خانواده‌های آواره گذاشته است.
بی‌بی‌گل، مادربزرگ ۷۵ ساله‌ای که با چهار نوه‌اش زندگی می‌کند، می‌گوید: «قبلاً از شورای پناهندگان ناروی کمک دریافت می‌کردیم، اما حالا هیچ‌کس نمی‌آید. درمانگاهی هم که قبلاً این‌جا بود، بسته شده و نمی‌دانم چرا. مردم در وضعیت بسیار بدی قرار دارند؛ به کمک فوری نیاز داریم.»
با این حال شورای پناهندگان ناروی اعلام کرده است که شرایط کنونی افغانستان یکی از بحرانی‌ترین دوره‌ها در ۲۲ سال گذشته است.
با وجود کاهش کمک‌ها، این نهاد تأکید کرده که فعالیت‌هایش را متوقف نخواهد کرد و متعهد به ماندن در افغانستان برای حمایت از خانواده‌های آواره است.
بیانیه شورای پناهندگان ناروی آمده است: «برای جلوگیری از فاجعه بیشتر، جامعه بین‌المللی باید اقدام فوری کند. مردم افغانستان نیاز به کمک فوری، مداوم و پایدار دارند؛ نه فقط برای زنده‌ماندن، بلکه برای بازسازی زندگی‌شان با عزت و امید.»
