ماریو بارگاس یوسا، برنده جایزه نوبل ادبیات و یکی از درخشان‌ترین نویسندگان امریکایی لاتین روز دوشنبه به عمر ۸۹ سالگی جهان را بدرود گفت.
رسانه های امریکای لاتین با نشر خبر درگذشت این نویسنده بلند آوزه نوشته اند، شهرت جهانی ماریو بارگاس یوسا با انتشار رمان «زندگی سگی» آغاز شد و او در این اثر تجربه‌های تلخ دوران تحصیل در مدرسه نظامی را به تصویر کشید.
او هفتم اکتبر سال ۲۰۱۰ برنده جایزه نوبل ادبیات را که حدود ۲۰ سال نامش به عنوان یکی از کاندیداهای این جایزه بود، به دست آورد.
پسر او، آلوارو بارگاس یوسا، در حساب کاربری خود در اکس اعلام کرد که او در کنار خانواده‌اش و «در آرامش» چشم از جهان فرو بست.
بسیاری از آثار یوسا به فارسی برگردانده شده است از جمله گفت‌وگو در کاتدرال، سال‌های سگی، سوربز، دوئل و زن وسطی و زمان قهرمان بود.
ابتدا نویسنده‌ای چپ‌گرا بود که از کمونیسم حمایت می‌کرد و طرفدار انقلاب کوبا بود. اما بعدها منتقد سرسخت رهبران چپ و به اعتقاد خودش دیکتاتور امریکای لاتین شد.
کتاب زندگی سگی آغازی بر ورود او به جنبش بزرگ و تاثیرگذار ادبیات امریکای لاتین، موسوم به «بوم» بود.
جنبش بوم از دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی آغاز شد و نگاه جهان را متوجه ادبیات و مسائل اجتماعی این قاره کرد. در این دوره، نویسندگانی مانند گابریل گارسیا مارکز، کارلوس فوئنتس و خولیو کورتاسار در کنار ماریو بارگاس یوسا، نسل طلایی نویسندگان امریکای لاتین را شکل دادند.
با وجود اشتراکات مفهومی میان نویسندگان این دوره که بیشتر با پرداختن به رنج‌ها، تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌هایی که بر مردم بومی امریکای لاتین گذشته، شناخته می‌شوند، آثار یوسا از نظر سبک تفاوت‌های اساسی با سایر نویسندگان جنبش «بوم» دارد.
یوسا برخلاف بسیاری از چهره‌های این جریان چون گابریل گارسیا مارکز، پیرو سبک رئالیسم جادویی نیست و واقعیت را با عناصر جادویی ترکیب نمی‌کند. گرچه تخیل در آثار او نقش مهمی ایفا می‌کند، اما همان‌طور که خود گفته، تخیل او بر پایه واقعیت است.
یوسا برای خلق داستان‌هایش از شخصیت‌های واقعی الهام می‌گرفت و سبک او ترکیبی از نبوغ داستان‌نویس و دقت زندگی‌نامه‌نویس است.
یوسا با مجموعه ای غنی از آثار خود یکی از توانمندترین و موفق ترین نویسندگان امریکای لاتین به‌شمار می رود.
برخی از آثار او چون خانه سبز، گفتگو در کاتدرال، خاله خولیا و نویسنده و جنگ آخر الزمان در شمار برترین نمونه‌های داستان نویسی در امریکای لاتین جای گرفته و نویسنده را در کنار دو چهره برجسته ادبیات امریکای لاتین، یعنی گابریل گارسیا مارکز و کارلوس فوئنتس قرار داده است.
