شماری از دختران محروم از آموزش می‌گویند آینده‌شان در وضعیت نامشخصی قرار گرفته، رؤیاهای شان پشت درهای بسته دانشگاه‌ها باقی مانده و طالبان فرصت هرگونه پیشرفت را از آن‌ها گرفته‌اند.
طالبان در آخرین اقدام در قوس ۱۴۰۳ هجری خورشیدی دختران را از فراگیری آموزش‌های طبی نیز منع کردند، اقدامی که آخرین فرصت آموزش را نیز از دختران گرفت.
محدثه، دختری از ولایت بادغیس، زمانی در دانشگاه هرات در رشته حقوق تحصیل می‌کرد و آرزو داشت روزی دادستان شود. اما پس از ممنوعیت تحصیل دختران در دانشگاه‌ها، به یکی از مراکز نیمه‌عالی علوم پزشکی روی آورد؛ جایی که برای مدتی کوتاه، بارقه‌ای از امید برای ادامه تحصیل در دلش زنده ماند.
او می‌گوید این امید نیز دیری نپایید و با بسته شدن این مراکز به‌دستور رهبر طالبان، آخرین فرصت آموزش نیز از او گرفته شد.
محدثه به آمو می‌گوید: «وقتی دانشگاه بسته شد، هنوز امید داشتم. فکر می‌کردم شاید بتوانم در جای دیگری درس بخوانم. اما حالا که انستیتوت هم بسته شده، نمی‌دانم باید چه کار کنم. احساس می‌کنم همه درها به رویم بسته شده‌اند و این زندگی یکنواخت مرا دلسرد کرده است.»
دانش‌آموزان و دانشجویان محروم از تحصیل می‌گویند در سه سال گذشته، همه مسیرهای آموزش به روی آنان بسته شده و دیگر امیدی برای آینده باقی نمانده است.
رخسار، باشنده کابل، نیز به آمو می‌گوید: «باز بودن مراکز صحی آخرین امید دختران و زنان در افغانستان بود. بعد از بسته شدن این مراکز و انستیتوت‌ها، سرنوشت زنان با بحرانی جدی روبه‌رو خواهد شد. ما از این تصمیم بسیار متأثر هستیم.»
دیوه، دانشجویی از بادغیس، می‌گوید: «بعد از بسته شدن پوهنتون‌های دولتی، انستیتوت‌ها آخرین امید ما بودند. متأسفانه حالا این مراکز هم در سراسر افغانستان به روی دختران بسته شده و هیچ امیدی برای کسانی که می‌خواهند تحصیل کنند باقی نمانده است.»
بر اساس آمارهای سازمان ملل متحد، با آغاز سال نو آموزشی در افغانستان، حدود ۴۰۰ هزار دختر دیگر از آموزش محروم شده‌اند. شمار کل دختران بازمانده از آموزش پس از بازگشت طالبان به قدرت اکنون به بیش از ۲.۲ میلیون تن رسیده است.
ملل متحد هشدار داده است که در صورت ادامه ممنوعیت آموزش برای دختران، این رقم تا سال ۲۰۳۰ میلادی ممکن است به بیش از چهار میلیون تن برسد.
