با فرارسیدن عید فطر، شماری از شهروندان کشور می‌گویند که این مناسبت دیگر حال‌وهوای گذشته را ندارد. آنان می‌گویند محدودیت‌های طالبان و افزایش فقر و تنگدستی در سه سال گذشته، انگیزه‌ی مردم را برای بزرگداشت روزهای مناسبتی تضعیف کرده است.
ملکه، مادر چهار فرزند و باشنده کابل، از جمله کسانی است که می‌گوید عید دیگر برایش نشانی از شادی ندارد. او با اشاره به فشارهای اقتصادی و اجتماعی می‌گوید: «همه در فکر خریدهای عید هستند، اما من حتی نتوانستم برای فرزندانم لباس بخرم. خودم قلم‌فروشی می‌کنم تا پول دو نان خشک پیدا کنم.»
او عید را نه نماد جشن، بلکه یادآور کمبودها و محدودیت‌های تحمیل‌شده می‌داند.
شهروند دیگری از کابل نیز می‌گوید: «شور و شوقی که باید در عید وجود داشته باشد، دیگر نیست. هیچ چیز از آن حس و حال نمانده است.»
سفره‌های عید در افغانستان، که نمادی از سنت، مهمان‌نوازی و همبستگی اجتماعی به شمار می‌رفتند، حالا در بسیاری از خانه‌ها یا بسیار ساده برگزار می‌شوند یا به‌کلی برپا نمی‌شوند. کاهش درآمد، بیکاری و نبود حمایت اقتصادی، باعث شده این سنت دیرینه نیز تحت‌تأثیر قرار گیرد.
در حالی‌که روزگاری عید برای خانواده‌ها فرصتی برای دیدار، شادی و بخشش بود، برای بسیاری از خانواده‌ها اکنون تنها یادآور سختی‌ها و محدودیت‌هایی است که زندگی روزمره‌شان را احاطه کرده است.
