با نزدیک شدن به روزهای پایانی ماه رمضان، نوای رمضان‌خوانی بار دیگر در برخی محله‌های قدیمی هرات طنین‌انداز شده است؛ سنتی که صدها سال قدمت دارد و با وجود کم‌رنگ شدن در سال‌های اخیر، هنوز در یادها زنده است.
رمضان‌خوانی از رسم‌های دیرینه مردم هرات است که قدمت آن به صدها سال پیش بازمی‌گردد.
در دهه‌های اخیر، با نزدیک شدن به پایان ماه رمضان، گروه‌هایی از کودکان، جوانان و کهنسالان در کوچه‌ها راه می‌افتند و با خواندن ترانه‌های رمضانی، نوای این سنت را زنده نگه می‌دارند.
باشندگان هرات از این برنامه فرهنگی خاطرات خوشی دارند و می‌گویند که این برنامه یادآور گذشته شیرین هرات و مردمان آن است.
عبدالله باشنده هرات: «از قدیم‌ها برای‌تان می‌گویم که فرهنگ ما از همان زمان آغاز شده است و این فرهنگ تغییر هم نمی‌کند، رمضانی و عیدی از جمله فرهنگ‌های ما مردم افغانستان است و البته یکی از رسوم مردم هرات.»
این رسم کهن، گذشته از جنبه‌های مذهبی، نمادی از همبستگی و یکپارچگی مردم نیز دانسته می‌شود.
عبدالرحمان، باشنده هرات می‌گوید: «زمانی که ماه رمضان می‌رسید من و اکثر بچه‌های هم‌سن و سال من بیرون می‌شدیم و رمضانی میخواندیم، باز مردم برای ما پول کمک می کردند.»
مردم می‌گویند که رمضان‌خوانی همواره فضایی از صمیمیت ایجاد کرده است.
هرچند این فرهنگ در سال‌های پسین کم‌رنگ شده، اما هنوز در خاطره‌ها زنده است.
بسیاری از سالمندان با دلتنگی از آن یاد می‌کنند و برخی خانواده‌ها تلاش دارند این سنت را به نسل‌های نو انتقال دهند.
