شماری از خانواده‌ها می‌گویند که کودکان‌شان به سوء تغذیه شدید مبتلا شده و توانایی درمان آنان را ندارند.
این خانواده‌ها به آمو می‌گویند که وضعیت اقتصادی روز‌به‌روز بدتر می‌شود و نمی‌توانند روزانه نیازمندی غذایی همسر و کودکان‌شان را فراهم سازند.
به گفته آنان، مرکزهای بهداشتی هم به دلیل کاهش امکانات درمانی آماده پذیرش کودکان بیمار آن‌ها نیستند.
عبدالله که پدر سه کودک است، می‌گوید روزانه بین ۲۰۰ الی ۳۰۰ افغانی درآمد دارد. او می‌گوید به دلیل ضعف اقتصادی نمی‌تواند نیازمندی های غذایی خانواده‌اش را برآورده سازد. به گفته عبدالله، هر سه کودکش به سوء تغذیه مبتلا شد‌ه‌اند.
عبدالله، باشنده غور، به آمو گفت: «داکتران گفتند که پسران‌ات سوء تغذیه شدند و دیگر علاجی ندارند و باید در کلینیک‌ها تحت درمان قرار گیرند، به کلینیک‌ها رفتم و کودکان من را بستر نکردند و چیزی هم ندارم که آنان را درمان کنم.»
شماری از زنان شیردهی نیز می‌گویند به دلیل ضعف اقتصادی غذا مناسب را نمی‌توانند به دست بیاورند. این زنان می‌گویند به سختی همراه چای و نان خشک تغذیه می‌کنند.
این در حالیست که پزشکان تغذیه درست مادران شیردِه را مهم دانسته تا آنان بتوانند با شیر مادر کودکان شان را تغذیه کنند.
شیما، باشنده غور، می‌گوید: «در دو ماه و یا سه ماه یک‌بار ما غذا درست نمی‌توانیم بخوریم، همین قسمتی از نان خشک و چای غذای ماست، خودم نیز مریض هستم و مشکلات معده هم دارم زمانی‌که نان و چای می‌خورم باز دو روز شدید مریض هستم.»
با این حال، در شرایطی که دامنه سو تغذیه میان مادران و کودکان روز افزون گسترده می‌شود، نهاد حفاظت از کودکان اعلام کرده که به دلیل چالش‌های مالی فعالیت‌های خود را در افغانستان متوقف خواهد کرد.
در سوی دیگر، ملل متحد هم اعلام کرده که میلیون‌ها تن، به‌ویژه کودکان با ناامنی شدید غذایی در افغانستان روبه‌رو اند.
