صندوق پشتیبانی از کودکان ملل متحد(یونیسف)گزارش داده است که سوءتغذیه حاد در میان کودکان و زنان باردار افزایش یافته است.
گزارش افزوده است که شمار ولسوالی‌های که در سطح چهارم سوءتغذیه در افغانستان طبقه‌بندی شده‌اند، نسبت به سال گذشته به سه برابر رسیده است.
از سویی هم، شماری از شهروندان کشور، به‌ویژه زنان می‌گویند که دسترسی نداشتن به غذای کافی، آب بهداشتی و نبود خدمات درمانی سبب افزایش بیماری‌های سوءتغذیه در میان آنان و فرزندان شان شده است.
بر بنیاد این گزارش، شمار ولسوالی‌های درگیر با سوءتغذیه در افغانستان از ۱۹ ولسوالی در سال ۲۰۲۴، به ۵۶ ولسوالی در سال ۲۰۲۵ افزایش یافته و سبب بلند رفتن آمار سوءتغذیه حاد در میان کودکان و زنان باردار شده است.
داده‌های گزارش صندوق پشتیبانی از کودکان ملل متحد نشان می‌دهند که گرسنگی گسترده در افغانستان سبب نا امنی غذایی طولانی مدت شده و در سال ۲۰۲۵ نزدیک به هشت میلیون زنان و کودک زیر سن پنج سال به کمک‌های تغذیه‌ای نیاز خواهند داشت.
در سال ۲۰۲۵، سه و نیم میلیون کودک زیر سن پنج سال و ۱.۱میلیون زن با بیماری سوءتغذیه حاد روبه‌رو هستند.
یونیسف، پیامدهای درگیری‌های طولانی، اقتصاد شکننده، بازگشت مهاجران از پاکستان و تغییرات اقلیمی را از دلایل اصلی ناامنی غذایی در افغانستان میداند و آمار می‌دهد که تا مارچ ۲۰۲۵، ۱۴.۸ میلیون تن در افغانستان، با ناامنی شدید غذایی روبه‌رو خواهند شد.
برخی از شهروندان کشور، به‌ویژه زنان می گویند که بیشتر اوقات فرزندان‌شان با شکم گرسنه به خواب می‌روند و نبود غذای کافی، کمبود آب صحی آشامیدنی و نبود کلینیک‌های درمانی سبب افزایش بیماری‌های تغذیه‌ای در میان آنان و فرزندان‌شان شده است.
مرضیه، باشنده بادغیس، می‌گوید: «نان‌آور خانه چون خودم هستم خیلی برایم سخت است. خیلی دست ما تنگ است و اکثر اوقات اطفالم بدون نان و غذا می‌خوابند و زندگی و شرایط خیلی سخت است.»
حمیرا، باشنده بادغیس، می‌گوید: «مشکلات ما همین است که ما کلینیک نداریم نمی‌توانیم مریض خود را این طرف آن طرف ببریم تا برسانیم مریض ما بدتر می‌شود یا از بین می‌رود. آب نداریم آب آلوده است کلا همه مریضی‌ها از آب است مشکلات ما زیاد است.»
بر بنیاد آمار‌های یونسیف، در حالی‌که در سال ۲۰۲۵ تخمین زده می‌شود که ۲۲.۹ میلیون نفر، از جمله ۱۲ میلیون کودک، در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت حذف زنان و دختران از بیشتر جنبه‌های زندگی، از جمله آموزش و نیروی کار، خطرات حفاظت آنها را به شدت افزایش داده است.
