روزا اوتونبایوا، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که مهم‌ترین مساله در حال حاضر تغذیه مردم این کشور است.
او در نشستی با دانشجویان دانشگاه پرینستون گفته است که میزان مرگ‌ومیر کودکان و زنان در افغانستان بسیار بالا است.
خانم اوتونبایوا به روز پنجشنبه در این نشست که از سوی موسسه لیختن‌اشتاین برگزار شده بود، گفت: «در حال حاضر مهم‌ترین مسئله، تغذیه مردم است.»
به گزارش روزنامه پرینستون، او گفته است که ملل متحد تلاش دارد تا تمام جامعه اهداکنندگان را برای تأمین بذر به کشاورزان، و نه به طالبان، بسیج کند.
رئیس دفتر معاونت ملل متحد در افغانستان به چالش‌های ناشی از سیاست‌های طالبان که مانع گسترش کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل به مردم افغانستان می‌شود، اشاره کرد و گفت: «انجام کارهای ما روزبه‌روز دشوارتر می‌شود.»
به گفته او، این موضوع فقط به دلیل به قدرت رسیدن ترمپ نیست، بلکه به دلیل سیاست‌های سختگیرانه طالبان دربرابر زنان و سیاستمداران پیشین نیز است.
وضعیت وخیم زنان در افغانستان
خانم اوتونبایوا در پاسخ به سؤالات درباره مشکلات زنان افغانستان گفت: «بسیار، بسیار بد» است.
او افزود: «میزان تولد بالاست، میزان مرگ‌ومیر کودکان و زنان نیز بسیار بالا است.»
او همچنین به سیاست‌های اخیر طالبان اشاره کرد که در دوران مأموریتش در سازمان ملل اجرا شده‌اند.
خانم اوتونبایوا گفت: «جدیدترین تصمیم مطلق طالبان این است که پنجره‌ها باید به گونه‌ای ساخته شوند که مردم نتوانند همسایگان و زنان داخل خانه‌ها را ببینند.»
این مقام ملل متحد بر ادامه تلاش‌های سازمان ملل برای کمک به مردم افغانستان تأکید کرد، اما محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی طالبان را چالشی بزرگ دانست که مانع ارائه کمک‌های بشردوستانه به مردم نیازمند شده است.
روزا اوتونبایوا گفت که بازگشت مهاجران افغانستان از پاکستان فشار اقتصادی این کشور را تشدید کرده است.
او افزود: «برای اقتصاد افغانستان، تعداد بازگشت‌کنندگان از پاکستان بیش از حد زیاد است. افغانستان [در حال حاضر] پر از افراد بیکار است، علاوه بر این، فقیرترین قشر جامعه در حال بازگشت هستند.
آن‌ها نه جایی برای زندگی دارند، نه شغلی دارند، و نه می‌توانند درآمدی کسب کنند.»
به گفته او، افغانستان محصور در خشکی است و از نظر جغرافیایی در مرکز مسیرهای تجاری قرار دارد.
او افزوده است که حدود ۲۰ سفارتخانه در افغانستان وجود دارد و همه کشورها علاقه دارند که آنجا باشند و بمانند.
