پنج روز است که در دانش‌گاه بلخ، طرح تازه‌ی طالبان برای جداسازی صنف‌های دختران و پسران عملی می‌شود؛ طرحی که دشواری‌هایی را برای دانش‌جویان ایجاد کرده و برخی آن را محدودیت دیگری بر بانوان کشور می‌دانند.
عملی‌سازی این طرح از ۱ سنبله ۱۴۰۰ هجری-خورشیدی آغاز شده است و بربنیاد آن صنف‌های دختران و پسران و روزهایی که باید به دانش‌گاه بروند جدا شده‌است.
اجرای طرح تازه‌ی طالبان مبنی برجداسازی روزهای درسی دختران و پسران دانش‌جو و افزایش ساعت‌های درسی در روز، با واکنش دانش‌جویان دانش‌گاه بلخ روبه‌رو شد.
بربنیاد این طرح روزهای شنبه، دوشنبه و چهارشنبه به‌دانش‌جویان پسر و روزهای یک‌شنبه، سه‌شنبه و پنج‌شنبه به دانش‌جویان دختر اختصاص داده شده‌است که در نتیجه دانش‌جویان مجبور استند روزانه ۸ ساعت درسی داشته باشند.
افزایش ساعت‌های درسی در دانش‌گاه بلخ براساس طرح طالبان، انتقادهای بسیاری را به‌همراه داشته‌است.
شماری از دانش‌جویان با ابراز نگرانی از این اقدام می‌گویند که یادگیری هشت ساعت درسی از ظرفیت ذهنی آنان بالا است و دانش‌جویان را با مشکل روبه‌رو می‌سازد.
حکمت‌الله یکی از دانش‌جویان دانش‌گاه بلخ این اقدام طالبان را نگران کننده دانسته و می‌گوید: «ما در گذشته روزانه سه ساعت درسی در برنامه داشتیم و اکنون هشت ساعت شده‌است که از توان ما بالاتر است و بالای ما فشار می‌آورد و نمی‌توانیم (درس را) یاد بگیریم.»
زیبا یکی از دختران دانش‌جو در یکی از دانش‌گاه‌های بلخ است. او این اقدام طالبان را محدودیتی تازه بر سر راه آموزش دختران دانسته و می‌افزاید: «طالبان تلاش می‌کنند تا با محدودیت‌های‌شان مانع آموزش ما دخترها شوند. این سیستم درست نیست. یک‌روز از درس خواندن جان بتیم و یک‌روز بیکار در خانه باشیم.»
در همین حال شماری از دانش‌جویان که در جریان تحصیل کار می‌کنند، بیشترین آسیب را از این تصمیم طالبان دیده‌اند.
آن‌ها می‌گویند که به دلیل مشکلات اقتصادی ناگزیر استند که نصف روز دانش‌گاه بیایند و نصف روز هم کار کنند؛ولی برنامه‌ریزی جدید طالبان اجازه‌ی کار را به آن‌ها نمی‌دهد.
آنان خواستار تجدید نظر از سوی وزارت تحصیلات عالی بر این طرح شده و می‌گویند که با تطبیق این طرح، آن‌ها با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند.
یکی از این دانش‌جویان که نخواست نام او در این گزارش گرفته شود، گفت: «اگر این طرح طالبان تغییر نکند، من مجبور هستم درس را ترک کنم؛ چون نمی‌توانم برای خانواده‌ی خود نان پیدا کنم.»
احمد یکی دیگر از دانش‌جویانی است که در کنار تحصیل باید برای گذران زندگی خود و خانواده‌اش کار کند. او می‌گوید: «حکومت به‌جای فراهم کردن کار و ایجاد سهولت در آموزش، برای ما مشکل نو پیدا می‌کند. من چه کنم؟ درس بخوانم یا کار کنم؟»
با این همه مسوولان در بلخ می‌گویند که این تصمیم از بهر حل مشکلات دانش‌جویان و جلوگیری از اختلاط دانش‌جویان دختر و پسر در دانش‌گاه گرفته شده‌است.
خلیل‌الله کلیوال رییس دانش‌گاه بلخ نیز می‌گوید که این طرح پس از بررسی کادرهای علمی در دانش‌گاه‌ها تطبیق می‌شود و هیچ مشکلی در راستای تکمیل دروس دانش‌گاه به میان نمی‌آید.
بر بنیاد آمارهای سال گذشته: دانش‌گاه بلخ دستِ‌کم ۱۸ هزار دانش‌جو دارد که یک سوم آن‌ها را دختران تشکیل می‌دهند. به‌نظر می‌رسد که طالبان آماری از شمار دانش‌جویان این دانش‌گاه ندارند.
این دانش‌گاه سالانه نزدیک به ۵ هزار دانش‌جوی جدید می‌پذیرد و سومین دانش‌گاه دولتی در کشور پس از دانش‌گاه‌های کابل و ننگرهار است.
در این دانش‌گاه دانش‌جویان در دانش‌کده‌های حقوق، شرعیات، اقتصاد، ادبیات، ژورنالیزم، طب، انجنیری، کمپیوتر ساینس، تعلیم و تربیه، فارمسی و وترنری مشغول آموزش استند.
این درحالی است که با روی‌کار آمدن اداره‌ی طالبان در کشور، صنف‌های درس دانش‌گاه‌ها جداسازی شد و به‌دختران بالاتر از صنف ششم اجازه‌ی تحصیل داده نشد.
