محدود شدن کمک‌های خارجی امریکا، که افغانستان را نیز در بر گرفته، پیامدهای ناگواری برجا گذاشته است.
این اقدام سبب توقف برخی پروژه‌های کمک‌رسانی نهادهای مددرسان شده که وخامت وضع اقتصادی را تشدید کرده است.
آن گونه که شماری زنان و دختران در افغانستان می‌گویند که قطع کمک‌ها سبب محدود شدن دسترسی آنان به مواد غذایی و دارویی شده است.
زهره، باشنده بادغیس می‌گوید: «من در یک موسسه خیاطی کار می‌کردم که حمایت مالی امریکا را داشت. لباس می‌دوختیم در عوض پول می‌گرفتیم. خرج زندگی ما خوب بود. حالا موسسه بسته شد، به ما هم از لحاظ اقتصادی ضربه زد، چون به پولش نیاز داشتیم، هم از نگاه روحی که مجبور هستیم بیکار به خانه بنشینیم دیگر کار هم نیست.»
شهروندان کشور از نهادهای کمک‌کننده می‌خواهند که به فعالیت های‌شان ادامه دهند و نگذارند که بحران بشری، بیشتر از این از مردم افغانستان قربانی بگیرد.
شکوفه، باشنده بادغیس می‌گوید: «شوهرم مریض است، خودم کار کرده نمیتوانم، هرماه کمک می‌شدیم. به من کارت داده بودند، خرج زندگی‌ام بیرون می‌شد، حالا من و شش دخترم با شوهر مریض گشنه در میدان ماندیم. به‌خدا اگر نان امروز چاشت خود را داشته باشیم.»
به‌تازگی سازمان پژوهشی «پروژه ظرفیت‌های ارزیابی» اعلام کرده است که ملل متحد در سال روان برای کمک‌رسانی به نزدیک به ۱۷ میلیون نیازمند در افغانستان به ۲.۴۲ میلیارد دالر نیاز دارد، اما تاکنون تنها ۲۷۹ میلیون دالر از این مبلغ تأمین شده است.
