بسته ماندن نهادهای آموزشی پزشکی نگرانی‌های گسترده‌ای را در میان دختران دانشجو به‌وجود آورده است.
برخی از دختران دانشجو تاکید دارند که هرچه زودتر باید دروازه این نهادهای آموزشی به‌روی زنان و دختران بازگشایی شوند.
رهبر طالبان در ۱۳ قوس سال روان خورشیدی تحصیل دختران و زنان در نهادهای آموزشی پزشکی طبی عالی و نیمه عالی را ممنوع کردند و در پی آن هزاران دختر و زن یک‌بار دیگر امید شان برای ادامه تحصیل را از دست دادند.
سودابه یکی از این دانشجویان است که می‌گوید در دانشگاه هرات شش سال طب خواند و پس از بسته شدن دانشگاه‌ها نزد خانواده اش در فراه برگشت و از نزدیک به دو سال به این‌سو در ولایت فراه رشته‌ی قابلگی می‌خواند. او می‌گوید به امید رهایی فامیل‌اش از اقتصاد ضعیف و خدمت به مردم سال‌ها درس خوانده است، اما اکنون هیچ دروازه امیدی در افغانستان برویش باز نیست.
سودابه به آمو گفت: «آخرین امید من همین انستیتیوت بود؛ من به امید این‌که بازوی کمک به فامیل خود شوم پنج سال طب معالجوی خواندم اما دانشگاه بسته شد؛ رفتم انستتیوت قابلگی تا سند داشته باشم و به مردم کمک کنم، از اقتصاد ضعیف هم خانواده را نجات بدهم اما این هم بسته شد به‌روی موجودی به اسم زن در افغانستان هیچ دروازه امیدی باز نیست.»
برخی از دختران با ابراز نگرانی شدید از آینده ناروشن تأکید می‌کنند که آموزش و حضور در بخش‌های حرفه‌ای، حق طبیعی هر انسان است و تحت هر شرایطی می‌خواهند دوباره به صنف‌های درسی برگردند.
مروه، یک دانشجو، می‌گوید: «این آخرین امید من بود تا کاری کنم، تا کسی شوم. اما همه چیز به جرم دختر بودن از ما گرفته شده است و تا اخر عمر هیچ دست‌آوردی نخواهم داشت.»
پیشتر خبرگزاری فرانسه از زبان منابع در وزارت صحت زیر اداره طالبان گزارش داده بود که دانشجویان دختر در ۱۰ نهاد آموزشی پزشکی دولتی و بیش از ۱۵۰ نهاد خصوصی آموزشی پزشکی تحصیل می‌کردند، اما در پی ممنوعیت اخیر طالبان، دست‌کم ۳۵ هزار دانشجوی دختر از ادامه تحصیل بازمانده‌اند.
از سوی هم، به‌گزارش نهادهای که در بخش بهداشت کار می‌کنند، به‌شمول ملل متحد، افغانستان با کمبود جدی پزشک، پرستار و قابله زن روبه‌رو است و مسدود کردن این نهادهای آموزشی، چالش‌های جدی‌تر را در این بخش به‌همراه خواهد شد.
