برخی مهاجران افغانستان که در ماه‌های اخیر از سوی پولیس پاکستان به صورت اجباری برگشت داده شده‌اند، می‌گویند با دستان خالی به افغانستان برگشته اند و در وضعیت دشواری به‌سر می‌برند.
شماری از این مهاجران که در حال‌حاضر در گوشه‌ای از ولایت هلمند زندگی می‌کنند، می‌گویند زندگی آنان با «سختی‌های فراوان» می‌گذرد.
تاج محمد که بیش از چهار دهه را در دیار مهاجرت در پاکستان سپری کرده است، می‌گوید با وجود داشتن مدرک قانونی مهاجرت، بازهم پولیس آن کشور او و خانواده‌اش را اخراج کرده است.
او از برخورد نادرست پولیس پاکستان و وضعیت دشوار برخی مهاجران افغانستان در پاکستان چنین می‌گوید: «اصلا سیستم پاکستان به شکلی است که اگر پول به پولیس پاکستان پرداخت کنند آنان را رها می‌کند و اگر پول پرداخت نکنند پولیس پاکستان آنان را بازداشت می‌کند.»
برخی دیگر از این مهاجران از کم‌بود جدی فرصت‌های کاری نگران هستند. به گفتۀ آن‌ها، به‌دشواری می‌توانند لقمه نانی برای خود و خانواده‌شان فراهم کنند.
عزیزالله، باشنده هلمند می‌گوید: «در این‌جا هم هیچ کاری وجود ندارد، ما در این‌جا بی‌سرنوشت هستیم، کرایه خانه‌ای که در آن بودوباش داریم، یک الی یک و نیم هزار است، خانه هم در این‌جا کم است، بسیار به سختی زندگی ما سپری می‌شود.»
پاکستان، در ۹ عقرب ۱۴۰۲، علی‌رغم همه واکنش‌ها و انتظارهای جهانی، روند اخراج اجباری مهاجران افغانستان را آغاز کرد. در آن زمان مقام‌های پاکستانی تاکید داشتند، این روند شامل «مهاجران بی‌مدرک» می‌شود.
در ادامه روند اخراج اجباری، برخی مهاجران اخراج شده نگرانی جدی داشتند که به آنان اجازه انتقال پول و فروش جایدادهای‌شان داده نشده و با دستان خالی به افغانستان برگشته اند.
