ریچارد بنت گزارشگر ویژه ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان در گفتگوی تازه با نهاد جهانی تحت عنوان «آموزش نمی‌تواند منتظر بماند»، هشدار داده است که ممنوعیت آموزش بر دختران و زنان در افغانستان، سبب افزایش «خشونت مبتنی بر جنسیت» شده است.
آقای بنت می‌گوید که این ممنوعیت‌ها همچنان باعث شده‌اند تا «ازدواج‌های اجباری، خود آزاری و خودکشی» در میان دانش‌آموزان دختر به صورت چشم‌گیری افزایش یابد.
در همین حال، برخی از دانش‌آموزان دختر که به دلیل ممنوعیت‌های طالبان از آموزش محروم شده‌اند، می‌گویند که سه سال دوری از آموزش، آنان را نگران آینده‌شان ساخته و زندگی آنان قربانی «سیاست دیگران» شده است.
ریچارد بنت گزارشگر ویژه ملل متحد برای حقوق بشر افغانستان می‌گوید: «با ممنوعیت آموزش دختران، ازدواج زودهنگام یا اجباری، هزاران تن از آنان را به افسردگی سوق داده است. خودآزاری، از جمله خودکشی و افکار خودکشی، به طور چشم‌گیری افزایش یافته است.»
آقای بنت همچنان افزوده که ادامه این وضعیت، در درازمدت «نابرابری جنسیتی» را در افغانستان تشدید خواهد کرد.
او ممنوعیت و محدودیت‌ها بر زنان و دختران در افغانستان را «غیرانسانی و آزار جنسیتی» خوانده و می‌افزاید که به چالش‌کشیدن این «ساختار وحشت‌ناک و پاسخگو کردن طالبان» مسئولیت همه کشورهای جهان است.
گزارشگر ویژه ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان افزوده است: « نتیجه حذف زنان از عرصه عمومی، افزایش فقر، تشدید نابرابری جنسیتی، افزایش خشونت‌های جنسیتی و ازدواج کودکان، کار اجباری کودکان و دیگر انواع بهره‌کشی است.»
در ادامه نگرانی‌ها، صنم که دانش‌آموز صنف نهم مکتب بود، می‌گوید مانند هزاران دختر آرزو‌هایش در کنج خانه از بین می‌روند و سال‌های تحصیل و جوانی‌اش به دلیل دختر بودن هدر خواهد رفت.
این دانش‌آموز دختر می‌گوید: «من صنف نهم بودم که مکتبها بسته شدند. سه سال گذشت و این سه سال عمرم وقت تحصیلم بود و حالا صنف دوازدهم نیز تمام می‌شد. خیلی بی‌سرنوشت هستیم در کنج خانه آرزو‌های ما همه از بین رفتند و زندگی ما بازیچه دست بزرگان ما شده‌اند به دلیل دختر بودن.»
برخی از دانش‌آموزان دختر محروم از آموزش با ابراز نگرانی از بسته ماندن دروازه‌های مکتبها می‌گویند که نگران آینده ناروشن و زندگی‌شان در افغانستان هستند.
مدینه دانش‌آموز می‌گوید: «صنف نهم مکتب بودم. دو سال می‌شود مکتبها بسته شدند. مکتب نرفتم کورس‌ها هم یک روز باز است یک روز بسته‌اند. زندگی ما همین قسم بیهوده تیر می‌شود. من فکر می‌کنم داخل افغانستان مثل زندانی‌ها زندگی می‌کنیم.»
گفتنی است که طالبان یک ماه پس از به قدرت رسیدن در افغانستان در سال ۱۴۰۰ خورشیدی، اعلام کردند که مسدودشدن مکاتب به روی دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم «کوتاه مدت» است؛ ولی با گذشت سه سال، به گفته فعالان حقوق‌بشری، آنان هیچ اقدام که بیانگر بازگشایی مکتبها به‌روی دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم باشد، از خود نشان نداده‌اند.
