عدم دسترسی به امکانات بهداشتی یکی از معضل‌هایی است که زنان روستانشین از گذشته دور با آن روبه‌رو بوده اند.
زنانی که در بخش‌های دور از شهر و در روستاهایی زندگی می‌کنند، که در آن‌ها پزشک متخصص و مرکز صحی وجود ندارد، همواره سبب شده است که سلامت جان زنان به خطر مواجه شود.
تاج بی‌بی مادر دو فرزند در ولسوالی اوبه هرات است، او می‌گوید دوری راه و نبود پزشک زن جان دو فرزندش را گرفته و خودش را دچار بیماری کرده است.
این زن روستانشین می گوید که در روستای آنان، به شفاخانه و درمان دسترسی ندارند و این مسأله مرگ و میر مادران و کودکان را افزایش داده است.
تاج بی‌بی می‌گوید: «باور کنید فقط ما در قدیم(گذشته) زندگی می‌کنیم. اگر فرزندان ما مریض شونو داکتری نیست، دو فرزند خودم در زمان آبستنی مردند. زن قابله نبود، به کلینیک دسترسی نداشتم. راه‌ها خراب است، موتر وجود ندارد.»
سازما‌ن‌های جهانی، به‌ویژه سازمان جهانی بهداشت هشدار داده است که شهروندان افغانستان در بخش های روستایی با کمبود پزشک زن روبرو هستند و بسته شدن انستتیوت‌های طبی از سوی طالبان، پیامد‌های منفی، به‌ویژه برای زنان به دنبال خواهد داشت.
برخی از زنان و دختران در افغانستان می گویند که نبود پزشک زن یکی از دغدغه‌های اصلی زنان، به‌ویژه در بخش های دور دست است و طالبان با بستن انستیتوت های علوم صحی بر این مشکل زنان افزوده اند.
هما، باشنده بادغیس گفت: «برای خانم‌های باردار تاحال کلینیک رسیدگی نکرده که کمک چیزی کند یا دوای چیزی بدهد از این به بعد هم که ما شب یا نیمه شب مریض شویم نمی‌دانیم که به ما رسیدگی می‌شود یا نه.»
برخی از مقام‌های ملل متحد آمار داده اند که تصمیم طالبان در باره بستن انستیتوت‌های علوم صحی در سال‌های آینده مانع از ورود بیش از سی و شش هزار قابله و دوهزار و هشتصد نرس به نیروی کار در افغانستان می‌شود که در نتیجه آن میزان مرگ ومیر مادران، نوزادان و مرگ های برخاسته از اختلالات دوران بارداری به‌گونه قابل ملاحظه افزایش خواهد یافت.
گزارش ملل متحد نشان می‌دهد که پس از آگست ۲۰۲۱، افغانستان بالاترین میزان مرگ مادران باردار را در آسیا دارد و از هر ۱۰۰هزار زایمان، ۶۳۸ مادر در افغانستان جان‌های‌شان را از دست می‌دهند.
