همزمان با سقوط حکومت بشار اسد، رئیسجمهور سوریه، شماری از چهرههای سیاسی افغانستان به طور تلویحی به طالبان درباره پیامدهای خودکامگی و نادیده گرفتن خواست مردم هشدار دادند.
عبدالکریم خرم، رئیس پیشین دفتر حامد کرزی، رئیسجمهور پیشین افغانستان، تأکید کرد که بحران داخلی سوریه درسی برای افغانستان است.
او در یادداشتی در شبکه اجتماعی اکس نوشت: وضعیت سوریه نشان داد که نباید نارضایتیهای داخلی حلنشده باقی بمانند. حاکمیت پیش از هر چیز باید با ملت خود صلح کند. این مسئله در افغانستان نیز از کنفرانس بن ۲۰۰۱ نادیده گرفته شد و مخالفان در این فرآیند حذف شدند.»
محمد فرید حمیدی، دادستان کل پیشین افغانستان، نیز در یادداشتی نوشت: «خودکامگی و انحصار پایان غمانگیز دارد. اما این پایان غمانگیز تنها برای مستبدان نیست؛ بلکه تودههای مردم نیز قربانی میشوند.»
او افزود: «آگاهی و شعور سیاسی مردم میتواند چرخه باطل استبداد را تغییر دهد.»
ضیاالحق امرخیل، والی پیشین ننگرهار، هشدار داد که در سه سال اخیر مردم افغانستان به حاشیه رانده شدهاند.
او نوشت: «مشروعیت جهانی زمانی ممکن است که مشروعیت داخلی کسب شود. در حال حاضر، خواستهای مشروع مردم نادیده گرفته شده و فاصله بزرگی میان حکومت و ملت ایجاد شده است.»
امرالله صالح، معاون پیشین ریاست جمهوری، سقوط بشار اسد را با سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ مقایسه کرد.
او در یادداشتی نوشت: «جشن مردم در سوریه شباهت زیادی به شادی مردم افغانستان پس از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ دارد. این شادی باز خواهد گشت، اما روش راندن طالبان و نظام جانشین متفاوت خواهد بود.»
طالبان ادعا میکنند که حکومت آنها به خواست مردم توجه دارد. اما فعالان اجتماعی و حقوق بشری میگویند طالبان در سه سال گذشته با تصمیماتی مانند بستن دروازه مدارس و دانشگاهها بر روی دختران و حذف زنان از عرصههای اجتماعی، برخلاف خواست مردم عمل کردهاند.
ظاهر بهاند، روزنامهنگار، در این باره گفت: «حکومت طالبان در سه سال اخیر چیزی جز رنج برای مردم به همراه نداشته و همچنان از ساختاری همهشمول برخوردار نیست.»
بنفشه ظفری، فعال اجتماعی، اظهار داشت: «ساختار حکومت طالبان برای خدمت به خودشان و تداوم قومپرستی و تکروی طراحی شده است و مردم هیچ نقشی در این حکومت ندارند.»
با سقوط بشار اسد و پایان بیش از پنج دهه حکومت خاندان او در سوریه، تحلیلگران و سیاستمداران افغانستان این رویداد را هشداری جدی برای طالبان میدانند.