خبرنگاران افغانستان در تبعید، در اروپا و امریکای شمالی می‌گویند که بستن تلویزیون آرزو خلاف تمامی موازین دینی، اسلامی و حقوق بشری بوده و ضایع کننده تمامی حقوق بشری شهروندان کشور است.
این خبرنگاران در بیانیه‌ای اقدام طالبان را چراغ سرخ برای تمام رسانه‌های تصویری در افغانستان عنوان کرده و گفته اند که طالبان نمی‌توانند حضور رسانه‌های تصویری را بیش‌از این تحمل کنند.
در بیانیه‌ای خبرنگاران افغانستان در تبعید، در اروپا و در امریکای شمالی آمده است: «هم‌چنان این اقدام پیام روشنی است برای کسانی‌که در بیرون از کشور و برای طالبان دست به “لابی‌گری” می‌زنند که باید از این اقدامات دست بکشند و به‌جای آن چهره اصلی طالبان را به جهانیان معرفی کنند، باشد که مردم از شر این گروه قرون وسطایی رهایی یابد.»
در بیانیه هچمنین گفته شده است که خبرنگاران افغانستان در تبعید، در اروپا و در امریکای شمالی، نگران وضعیت رسانه‌ها و کارمندان رسانه‌ای در افغانستان هستند.
آنان می‌گویند: «به باور ما طالبان از یک‌سو رسانه‌های غیر حکومتی و رسانه‌های زمان جمهوریت را زیر فشار قرار داده و مسدود می‌کنند و از سوی دیگر دست به تاسیس رسانه‌های خودی می‌زنند که این اقدام می‌تواند مردم را از دست‌رسی به اطلاعات ابتدایی که در زمنیه‌ی زندگی به آن نیاز دارند محروم ساخته و رسانه‌های طالبانی و داده‌های معلوماتی تبلیغی را به آن‌ها تحمیل کند.»
خبرنگاران افغانستان در تبعید از نهادهای جهانی، به‌شمول ملل متحد خواسته اند تا با طالبان تعامل‌شان را محدود کنند.
وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان در تماسی با آمو دلیل بسته کردن دفتر تلویزیون آرزو را در کابل، پخش برنامه‌های غیر اسلامی عنوان کرد.
اما شماری از نهاد های پشتیبان رسانه‌ها و خبرنگاران از طالبان می‌خواهند تا دست از سرکوب آزادی بیان و بازداشت خبرنگاران، بردارند.
خانه آزادی بیان، مرکز خبرنگاران افغانستان و نهاد حمایت از خبرنگاران در تبعید با نشر اعلامیه‌هایی بسته کردن دفتر تلویزیون آروز را در کابل نکوهش می‌کنند و از طالبان می‌خواهند تا به آزادی بیان حرمت بگذارند.
به گفته، خبرنگاران افغانستان در تبعید از حدود ۵۵۰ رسانه فعال در ماه اگست سال ۲۰۲۱ بیش‌تر از ۳۰۰ رسانه تا امروز از فعالیت بازمانده و تعدادی جای شان‌را به‌رسانه‌های تازه ایجاد شده توسط طالبان و یا هم‌باوران آنان داده اند.
