دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل متحد (اوچا) در گزارشی از یافته‌هایش در ماه جولای سال جاری میلادی گفته است که «مداخلات طالبان در روند کمک‌رسانی» محدودیت‌هایی را برای نهادهای کمک‌رسان ایجاد کرده است.
این سازمان محیط فزیکی و جابه‌جایی نهادهای کمک‌رسان، کارمندان امدادی و کالاها را از چالش‌های دیگر در محدودیت دسترسی نیازمندان به کمک‌ها عنوان کرده است.
در عین حال در این گزارش آمده است که نهادهای کمک‌رسان ملل متحد در ۲۰۳ ولسوالی افغانستان که ۵۰.۶ درصد از کل ولسوالی‌های کشور را تشکیل می‌دهند، «دسترسی کم» به نیازمندان دارند.
در همین حال اوچا می‌گوید که این نهادها در ۱۸۸ ولسوالی که ۴۶.۸ درصد کل ولسوالی‌های افغانستان را شامل می‌شود، «دسترسی متوسط» به نیازمندان دارند.
دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل متحد در این گزارش همچنین گفته است که نهادهای کمک‌رسان در ۱۰ ولسوالی که ۲.۴ درصد کل ولسوالی‌های کشور را تشکیل می‌دهند، «دسترسی بیش‌تر» به نیازمندان دارند.
وضعیت بشری
این در حالی است که پیش از این، برنامه جهانی غذا در گزارش ماه عقرب‌اش گفت که افغانستان یکی از ۲۲ کشوری در جهان است که با بحران گرسنگی روبه‌رو است و ۱۲.۴ میلیون نفر در این کشور در سطح ناامنی غذایی «حاد» قرار دارند.
به گفته این سازمان، بسیاری از شهروندان افغانستان نمی‌دانند وعده غذایی بعدی شان را چگونه به دست بیاورند.
از طرفی هم برنامه جهانی غذا در گزارش دهم ماه قوس‌اش گفت که در سال جاری میلادی ۱۰.۵ میلیون نفر در سراسر افغانستان کمک دریافت کرده‌اند.
این سازمان در اکس نگاشته است که این کمک‌ها شامل مواد غذایی و پول نقد می‌شوند.
شرایط اقتصادی خانواده‌ها
از طرفی هم برنامه جهانی غذا در گزارش ۱۱ قوس خود گفت که در سال ۲۰۲۴ میلادی، از هر چهار خانواده در افغانستان سه خانواده برای تامین غذای کافی، پول یا موادغذایی «قرض» گرفته‌اند که این آمار در مناطق روستایی بیش‌تر است و از هر پنج خانواده، چهار خانواده بدهکار هستند.
این سازمان در این گزارش افزوده است که میانگین بدهکاری‌های خانواده‌ها در افغانستان به هدف تامین غذا، ۳۸ هزار و ۲۰۰ افغانی است که معادل ۵۶۰ دالر می‌شود.
