گاردین به نقل از شماری از زنان بازداشت شده توسط طالبان که دست به تگدی‌گری می‌زدند، گزارش داده است که طالبان پس از بازداشت زنان گدا، بر شماری از آنان در زندان‌ها «تجاوز جنسی» کرده‌اند و شماری را نیز به «قتل» رسانده‌اند.
گاردین تعداد زنان گدای کشته شده و هویت قربانیان را فاش نساخته است؛ اما گفته است که در چند ماه گذشته، «بسیاری از زنان گفته‌اند که توسط مقام‌های طالبان» هدف قرار گرفته‌اند.
بر اساس قانون ضد تگدی‌گری طالبان، «افراد سالم» در صورتی که پول کافی برای پرداخت هزینه غذای یک روز خود داشته باشند، از گدایی در جاده‌ها منع می‌شوند.
اما شماری از زنان گدای که از سوی طالبان بازداشت شده‌اند، گفته‌اند که در زندان توسط طالبان «مورد تجاوزجنسی، شکنجه و کار اجباری» قرار گرفته‌اند و شاهد «ضرب و شتم و آزار کودکان» بوده‌اند.
طالبان تا کنون در مورد این گزارش گاردین اظهار نظر نکرده‌اند.
زنانی گدای که با گاردین مصاحبه کرده‌اند، گفته‌اند که پس از ناتوانی در یافتن کار حقوقی، گزینه دیگری جدای گدایی در خیابان‌ها برای پیدا کردن پول و غذا برای فرزندان خود ندارند.
قانون طالبان در مورد تگدی‌گری
طالبان پس از تصویب قانونی در مورد تگدی‌گری، کمیسیونی را برای ثبت نام گدایان و طبقه‌بندی آنان به عنوان «گدایان حرفه‌ای» و «بی‌بضاعت» یا «سازمان یافته» ایجاد کردند که شامل گرفتن اطلاعات بیومتریک و اثر انگشت آنان می‌شود.
به گفته مقام‌های طالبان، تا کنون نزدیک به ۶۰ هزار گدا را تنها در شهر کابل شناسایی کرده‌اند.
روایت یک زن گدای قربانی
زهرا که یکی از زنان گدای بازداشت شده توسط طالبان است، به گاردین گفته است، تا زمانی که بازداشت شد، از قوانین طالبان «بی‌خبر» بوده است.
او می‌گوید: «یک موتر طالبان در نزدیکی نانوایی توقف کرد. پسرم را به زور بردند و گفتند سوار ماشین شو. سه شبانه-روز را در زندان طالبان گذراندم و در ابتدا مرا مجبور می‌کردند برای مردانی که در آن‌جا (زندان) کار می‌کردند، آشپزی کنم و لباس بشویم. بعد مرا بیومتریک کردند و جزئیات آن ثبت شد. وقتی من مقاومت کردم، مرا کتک زدند تا این‌که بیهوش شدم. سپس مورد تجاوز قرار گرفتم.»
او می‌افزاید: ««پس {از زمان آزادی} چندین بار به پایان دادن به زندگی‌ام فکر کرده‌ام؛ اما فرزندانم مرا عقب نگه می‌دارند. من فکر می‌کردم که اگر من این‌جا نبودم چه کسی به آنها غذا می‌داد. به چه کسی می‌توانم شکایت کنم؟ هیچ کس اهمیتی نمی‌دهد و می‌ترسم اگر صحبت کنم دوباره مرا بازداشت کنند. برای جان و امنیت فرزندانم، نمی‌توانم چیزی بگویم.»
این در حالی است که پس از برگشت حاکمیت طالبان در اگست ۲۰۲۱، زنان از اکثر مشاغل با دستمزد منع شده‌اند که منجر به افزایش سطح فقر به‌ویژه در میان خانواده‌های تحت رهبری زنان در سراسر کشور شده است.
